اطلاعات پایه

دسته

  • شکلات
    • عمومی
    • کاکائو
    • توسعه پایدار
    • سلامت و تغذیه
    • گواهینامه‌ها
    • شرایط نگهداری
  • نان
    • Health and Nutrition
    • Certifications
    • خمیر ترش
    • بهبوددهنده‌های نان - آنزیم‌ها - امولسیفایرها
  • تغذیه
      • شکلات خوش‌طعم با انتخاب دقیق مواد اولیه آغاز می‌شود. طعم اصلی شکلات از کاکائو به دست می‌آید. این طعم ویژه، به نوع درخت کاکائویی که دانه از آن گرفته شده (مانند فوراسترو، ترینیتاریو یا کریولو)، شرایط رشد درخت و دانه، و همچنین نحوه‌ی تخمیر و خشک‌کردن دانه‌ها بستگی دارد. به‌طور کلی، تخمیر نقش مهمی در شکل‌گیری طعم شکلات ایفا کرده و حدود یک‌سوم از طعم نهایی را تعیین می‌کند.

        شکر می‌تواند از چغندر قند یا نیشکر تأمین شود و میزان خلوص، اندازه ذرات و رنگ آن بر طعم نهایی شکلات تأثیر می‌گذارد.

        شیرخشک نیز در طعم شکلات شیری بسیار مؤثر است. فصل تولید شیر (بهاری یا تابستانی)، نوع تغذیه گاو و فرآیند تبدیل شیر مایع به پودر، همگی می‌توانند طعم شیرخشک و در نتیجه طعم شکلات را تغییر دهند.

        سایر مواد اولیه نیز در ایجاد طعمی دل‌پذیر نقش دارند و به همین دلیل با دقت و کیفیت بالا انتخاب می‌شوند.

        فرآیند تولید شکلات نیز تأثیر زیادی بر طعم آن دارد. میزان نرمی شکلات را می‌توان با تنظیم فرآیند تولید کنترل کرد. توزیع اندازه‌ی ذرات شکلات، که به آن «گرانولومتری» گفته می‌شود، بر نحوه‌ی ذوب شدن شکلات در دهان و آزادسازی طعم آن تأثیر مستقیم دارد.

        علاوه بر این، فرآیند کونچینگ (به توضیح آن رجوع شود) طعم‌های اصلی شکلات را توسعه می‌دهد. فشار مکانیکی و گرمای ایجاد شده در این مرحله باعث تبخیر برخی طعم‌های نامطلوب و رطوبت اندک می‌شود و در عوض، طعم‌های مطلوب شکل می‌گیرند.

        در نهایت، تمپرینگ صحیح باعث می‌شود شکلات بافتی شکننده و سطحی براق داشته باشد.

        در مجموع، ترکیب تخصص در انتخاب مواد اولیه با مهارت در فرآیند تولید، امکان تولید شکلاتی درخور سنت شکلات‌سازی ممتاز بلژیکی را فراهم می‌کند.

      • رگه‌های خاکستری که گاهی روی سطح شکلات ظاهر می‌شوند، معمولاً به یکی از دو پدیده زیر مربوط هستند: شکوفه‌ی چربی و شکوفه‌ی شکر.

        شکوفه‌ی چربی زمانی ایجاد می‌شود که کره‌ی کاکائو، که نوعی چربی چندشکلی است (یعنی می‌تواند به اشکال مختلف متبلور شود)، بلوری شود. کره‌ی کاکائو می‌تواند در شش ساختار بلوری مختلف شکل بگیرد که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. اگر بلور در شکلی ناپایدار ایجاد شود، تمایل دارد دوباره به شکل پایدارتر بازبلور شود. این فرآیند بازبلور باعث ایجاد یک لایه نازک و سفید روی سطح شکلات می‌شود.

        مهم‌ترین عوامل بروز شکوفه‌ی چربی عبارت‌اند از:

        •  تمپرینگ نادرست
        • خنک‌سازی غیراصولی شکلات
        • نوسانات دمایی (در هنگام حمل‌ونقل، توزیع یا نگهداری)
        •  ترکیب کره‌ی کاکائو با چربی‌های ناسازگار

        شکوفه‌ی شکر در اثر تشکیل بلورهای درشت شکر روی سطح شکلات ایجاد می‌شود و علت آن تماس شکلات با رطوبت است. این پدیده ممکن است به دلیل میعان رطوبت روی سطح شکلات یا نگهداری آن در محیط‌های مرطوب نیز رخ دهد.

        برای تشخیص اینکه کدام یک از این دو پدیده اتفاق افتاده، کافی است شکلات را لمس کنید:
        سطح شکلاتی که دچار شکوفه‌ی چربی شده باشد، به‌راحتی ذوب می‌شود و بافتی نرم و چسبنده دارد. اما سطح شکلاتی که دچار شکوفه‌ی شکر شده، خشک و زبر به نظر می‌رسد.

        شکوفه‌ی چربی تنها ظاهر شکلات را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بر طعم آن تاثیری ندارد. در واقع، می‌توان شکلات ساده را دوباره ذوب کرد و شکلاتی با ظاهری مطلوب به دست آورد.

      • کونچ، دستگاهی است که در فرآیند تولید شکلات برای ترکیب و یکدست‌کردن خمیر شکلات استفاده می‌شود. نخستین نمونه‌ی این دستگاه شبیه صدف دریایی بود و نام آن نیز از همین شباهت گرفته شده است.

        کونچ‌های مدرن، محفظه‌هایی گرم و دربسته هستند که درون آن‌ها، شافت‌های بلند با بازوهای متعدد، خمیر شکلات را به دیواره‌های دستگاه فشار می‌دهند. فرآیند کونچینگ نقش اساسی در کیفیت شکلات دارد و دو هدف اصلی را دنبال می‌کند: بهبود بافت و تقویت طعم شکلات. این مرحله در شکل‌گیری طعم ویژه شکلات‌های بلکولاد و شکلانته نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.

        پس از آسیاب شدن، خمیر شکلات به شکل پودری و خشک درمی‌آید. این پودر سپس به داخل دستگاه کونچ ریخته می‌شود. با افزایش دما و انرژی درون دستگاه، ذرات پودری شروع به تجزیه می‌کنند و چربی موجود در آن آزاد می‌شود. این چربی آزاد شده به تدریج دانه‌های شکر را می‌پوشاند و باعث روان‌تر شدن خمیر شکلات می‌شود.

        تیغه‌های چرخان داخل کونچ، خمیر شکلات را مخلوط، ورز داده، خرد و پخش می‌کنند و هم‌زمان هوا را نیز درون آن جریان می‌دهند تا بافتی کاملاً یکنواخت ایجاد شود. در این مرحله، رطوبت باقی‌مانده و طعم‌های نامطلوب تبخیر می‌شوند و در عوض، طعم‌های خوشایند از ترکیب نزدیک شکر، پودر شیر و توده‌ی کاکائو شکل می‌گیرد.

      • دانه‌های کاکائو از دستگاهی عبور می‌کنند که پوسته‌ی آن‌ها را شکافته و مغز دانه را جدا می‌کند. دانه‌ی کاکائو را می‌توان به قطعات کوچکی خرد کرد که به این قطعات «نیبس کاکائو» گفته می‌شود.

        بسته به روش رست کردن، یا کل دانه‌ی کاکائو یا فقط نیبس‌ها رست شده و سپس آسیاب می‌شوند این مرحله برای تضمین کیفیت نهایی شکلات بسیار اهمیت دارد. محصول به‌دست‌آمده از این فرآیند، خمیر کاکائو نام دارد که می‌توان آن را تحت پرس قرار داد تا کره‌ی کاکائو و پودر کاکائو از یکدیگر جدا شوند.

      • برای تولید شکلاتی خوب — یا حتی عالی و ممتاز — به سه عامل اصلی نیاز است:

        • بهترین مواد اولیه

        • بهترین تجهیزات

        • بهترین استاد شکلات‌ساز (شکلات‌کار یا صنعتگر ماهر)

        در میان مواد اولیه، مهم‌ترین جزء بدون شک کاکائو است.

        اگر دانه‌های کاکائو از نوع باکیفیت و دارای طعمی ملایم و خوشایند باشند، و اگر کشاورز آن‌ها را به‌درستی تخمیر و خشک کرده باشد، سپس در فرآیند تولید به‌خوبی برشته (roast) و آسیاب شوند تا به توده‌ی کاکائو تبدیل گردند، و در نهایت پودر شیر باکیفیت و شکر مناسب به آن افزوده شود، آنگاه ترکیب کاملی از مواد برای تولید شکلاتی ممتاز به دست می‌آید.

        اما این شکلات باید به‌درستی تولید شود.
        ترکیب مواد باید به‌اندازه‌ی کافی ریز آسیاب شود تا بافتی زبر یا دانه‌دانه نداشته باشد، و باید به‌قدر کافی هم‌زده یا "کانچ" (conched) شود تا طعم‌ها و بوهای ناخواسته از بین بروند.

        از چنین شکلات باکیفیتی، یک شکلات‌ساز ماهر می‌تواند بنبون یا تبلت شکلاتی بسیار خوشمزه‌ای بسازد، به شرط آن‌که شکلات را به‌درستی تمپر (temper) کند تا در پایان سطحی براق و بافتی شکننده داشته باشد.

        یک شکلات‌ساز حرفه‌ای همچنین باید در انتخاب و کیفیت سایر مواد مانند آجیل، میوه‌ها و مارزیپان نیز دقت و سخت‌گیری داشته باشد.

        مهارت و ذوق حرفه‌ای اوست که باعث می‌شود ترکیب‌های جذاب و هماهنگی از شکل و طعم پدید آید.

      • اختراع دستگاه پرس هیدرولیکی توسط «کوئنراد ون‌هاوتن» (Koenraad Van Houten) هلندی در سال ۱۸۲۸، نقطه‌ی آغاز تولید شکلات امروزی بود. این دستگاه برای نخستین بار توده‌ی کاکائو را به دو بخش «کره‌ی کاکائو» و «مواد جامد کاکائو» جدا کرد. تا پیش از آن، کاکائو را با آب داغ رقیق کرده و همراه با شکر و مواد دیگر به‌صورت نوشیدنی مصرف می‌کردند.

        پرس ون‌هاوتن بیشترِ کره‌ی کاکائو را از توده‌ی کاکائو جدا می‌کرد و ماده‌ای جامد به‌صورت «کیک کاکائو» باقی می‌ماند که می‌شد آن را آسیاب کرده و به پودری که امروز آن را با نام «پودر کاکائو» می‌شناسیم تبدیل کرد. این فرآیند همچنین امکان تولید کره‌ی کاکائو در حجم زیاد را فراهم کرد تا بتوان آن را به انواع مختلف محصولات افزود.

        کره‌ی کاکائو هنگام جامد شدن اندکی منقبض می‌شود، به همین دلیل وقتی در ترکیبی استفاده شود که در قالب ریخته می‌شود، پس از سفت شدن به‌راحتی از قالب جدا می‌گردد.

        امروزه، به لطف اختراع ون‌هاوتن، شکلات را می‌توان به هر شکل دلخواه قالب‌گیری کرد و مهم‌تر از آن، به آسانی از قالب بیرون آورد.

      • شکلات واقعی از دانه‌های کاکائو، شکر و پودر شیر (بسته به نوع شکلات) تهیه می‌شود.

        ۱. برداشت و تخمیر دانه‌ها
        میوه‌ی کاکائو که از درخت کاکائو چیده می‌شود، باز شده و دانه‌های درون آن خارج می‌گردند.
        سپس این دانه‌ها به مدت ۴ تا ۶ روز (بسته به نوع کاکائو) برای تخمیر زیر برگ‌های درخت موز یا در جعبه‌های چوبی قرار داده می‌شوند.

        ۲. خشک‌کردن دانه‌ها
        بعد از تخمیر، دانه‌ها در زیر نور آفتاب خشک می‌شوند.

        ۳. فرآوری در کارخانه
        پس از خشک شدن، دانه‌ها به کارخانه فرستاده می‌شوند تا در آنجا برشته (roast) شوند و سپس پوسته‌ی آن‌ها جدا (winnow) شود.

        ۴. آسیاب و تهیه‌ی خمیر کاکائو (Cocoa Mass)
        دانه‌های برشته‌شده آسیاب می‌شوند تا به ماده‌ای به نام توده‌ی کاکائو (Cocoa Mass) یا لیکور (Liquor) تبدیل شوند.
        واژه‌ی «لیکور» از زمان کیمیاگران گرفته شده، زیرا محصول این فرآیند ترکیبی از دو بخش جامد و مایع بود که با این نام شناخته می‌شد.

        ۵. جداسازی کره و پودر کاکائو
        بخشی از این توده‌ی کاکائو فشار داده می‌شود تا مواد جامد (پودر کاکائو) از کره‌ی کاکائو جدا شوند.
        در حالت معمول، توده‌ی کاکائو حدود ۵۰٪ کره‌ی کاکائو و ۵۰٪ مواد جامد کاکائو دارد؛ به این معنا که در هر دانه‌ی کاکائو تقریباً نیمی از ترکیب آن کره‌ی کاکائو است.

        ۶. ترکیب برای انواع شکلات

        • برای شکلات تلخ (Dark Chocolate): توده‌ی کاکائو + کره‌ی کاکائو + شکر

        • برای شکلات شیری (Milk Chocolate): توده‌ی کاکائو + کره‌ی کاکائو + شکر + پودر شیر

        • برای شکلات سفید (White Chocolate): از توده‌ی کاکائو استفاده نمی‌شود (چون رنگ را تیره می‌کند)، بنابراین از کره‌ی کاکائو + شکر + پودر شیر استفاده می‌شود.

      • شکلات واقعی (Real Chocolate):

        • برای شکلات تلخ از توده‌ی کاکائو (Cocoa Mass) و کره‌ی کاکائو به همراه شکر استفاده می‌شود.

        • برای شکلات شیری، علاوه بر توده‌ی کاکائو و کره‌ی کاکائو، پودر شیر نیز اضافه می‌شود.

        • شکلات سفید از کره‌ی کاکائو (معمولاً تا ۵۰٪ از دانه‌ی کاکائو)، پودر شیر و شکر ساخته می‌شود.

        • شکلات واقعی طعم بهتر و حس بهتری در دهان نسبت به بیشتر شکلات‌های روکش دارد.

        شکلات روکش (Coating Chocolate):

        • کره‌ی کاکائو با روغن‌های گیاهی جایگزین می‌شود و پودر کاکائو به جای توده‌ی کاکائو استفاده می‌گردد.

        • اگرچه شکلات روکش معمولاً طعم و حس شکلات واقعی را ندارد، اما با استفاده از مواد اولیه باکیفیت و تجهیزات مناسب می‌تواند محصول بسیار خوبی باشد.

        • شکلات روکش مزیت‌های فنی دارد، به‌ویژه در کشورهای گرم، زیرا مقاومت بیشتری در برابر حرارت دارد و برای روکش کردن و تزئینات مناسب‌تر است.

      • برای پاسخ‌گویی به نیازهای متنوع و پیچیده بازار شکلات و محصولات کاکائویی، به انواع مختلفی از دانه‌های کاکائو نیاز است. علاوه بر ویژگی‌هایی مانند ایمنی غذایی، بهره‌وری و صرفه اقتصادی، خواسته‌های مصرف‌کنندگان درباره طعم و کیفیت نیز نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.

        امروزه سه نوع اصلی از درخت کاکائو در تولید شکلات مورد استفاده قرار می‌گیرند:

        • کریولو: کمیاب‌ترین گونه‌ی درخت کاکائو که به شدت نسبت به عوامل محیطی آسیب‌پذیر است.
        • فوراسترو: رایج‌ترین و مقاوم‌ترین گونه، که در برابر بیماری‌ها نیز تاب‌آوری بیشتری دارد.
        • ترینیتاریو: گونه‌ای طبیعی و ترکیبی که از گرده‌افشانی میان کریولو و فوراسترو به‌وجود آمده است.

        تقریباً ۸۰ درصد از کاکائوی مورد استفاده در جهان از گونه‌ی فوراسترو، ۱۵ درصد از ترینیتاریو و ۵ درصد باقی‌مانده از کریولو تأمین می‌شود.

        بازار جهانی کاکائو دانه‌ها را به دو دسته کلی تقسیم می‌کند:

        • دانه‌های مرغوب یا طعم‌دار
        • دانه‌های معمولی یا انبوه

        به‌طور کلی، دانه‌های مرغوب از گونه‌های کریولو یا ترینیتاریو به دست می‌آیند، در حالی که دانه‌های معمولی عمدتاً از درختان فوراسترو استخراج می‌شوند. البته یک استثنا وجود دارد: درختان ناسیونال در کشور اکوادور که با وجود تعلق به گونه فوراسترو، دانه‌هایی با کیفیت بالا و طعم ممتاز تولید می‌کنند.

        در شرکت گلنان پوراتوس، بر این باوریم که نظارت دقیق بر فرآیند برداشت و عملیات پس از آن، نقش مهمی در تولید دانه‌های با کیفیت ایفا می‌کند. با این حال، نوع شکلات موردنظر نیز در انتخاب دانه بسیار مؤثر است.

      • درخت کاکائو در نوار باریکی از مناطق نیمه‌گرمسیری در دو سوی خط استوا، به‌ویژه در محدوده‌ی بین عرض‌های جغرافیایی ۲۳ درجه شمالی تا ۲۳ درجه جنوبی، کشت می‌شود. این درخت با وجود علاقه به گرما، تابش مستقیم آفتاب را نمی‌پسندد؛ از این‌رو معمولاً در سایه‌ی درختان دیگر رشد می‌کند.

      • هر دانه‌ی کاکائو نمایانگر ویژگی‌های اقلیمی و محیطی محل رشد خود است، یا به عبارت دیگر، «تروآر» آن منطقه را نشان می‌دهد. طعم دانه‌ی کاکائو به عواملی مانند نوع خاک، گونه گیاه و روش فرآوری بستگی دارد. با این حال، یک دانه‌ی کاکائوی مرغوب، دانه‌ای است که با دقت انتخاب، تخمیر و خشک شده باشد.

        در زمان برداشت، غلاف‌های کاکائو چیده شده و دانه‌ها از درون آن‌ها خارج می‌شوند. سپس دانه‌ها به مدت چهار تا شش روز در جعبه‌های چوبی یا زیر برگ‌های موز تخمیر می‌شوند. این مرحله برای شکل‌گیری طعم طبیعی دانه‌های کاکائو حیاتی است و نقش مهمی در طعم نهایی شکلات دارد.

        پس از آن، دانه‌های تخمیر شده برای خشک شدن یکنواخت، با استفاده از نور خورشید خشک می‌شوند تا رطوبت آن‌ها به کمتر از شش درصد برسد. در شرایط بارانی، از دستگاه‌های دمنده هوای گرم برای خشک کردن دانه‌ها استفاده می‌شود.

        برای ارزیابی کیفیت دانه‌ها، آزمایشی به نام «برش» انجام می‌شود که در آن ویژگی‌هایی مانند ظاهر خارجی، میزان رطوبت، وضعیت داخلی، میزان تخمیر و وجود نقص‌های احتمالی بررسی می‌شوند.

      • کره‌ی کاکائو چربی طبیعی موجود در دانه‌های کاکائو است که هنگام فشرده‌سازی خمیر کاکائو جدا می‌شود. در تولید شکلات، این ماده برای بهبود بافت دهانی و تنظیم قوام شکلات بر اساس کاربرد نهایی آن به‌کار می‌رود.

        در بسیاری از موارد، کره‌ی کاکائو بی‌بو می‌شود تا بتوان آن را در انواع فرمول‌های شکلاتی به‌کار برد. با این حال، در برخی محصولات خاص مانند شکلات‌های بلکولاد منشأ دومینیکن، از کره‌ی کاکائوی غیربی‌بو استفاده می‌شود تا طعم‌های خاصی مانند چوب یا زیتون در شکلات برجسته شود.

      • درصد کاکائو نشان‌دهنده میزان ترکیبات به‌دست‌آمده از درخت کاکائو در شکلات است. این ترکیبات شامل چربی دانه (کره کاکائو)، خمیر کاکائو و در برخی موارد پودر کاکائو می‌شوند.

        به‌عنوان مثال، شکلاتی با ۶۰ درصد کاکائو شامل مجموع این سه جزء از کل ترکیبات موجود در فرمولاسیون آن است.

      • اصلی‌ترین عامل، نوع دانه کاکائو است.

        تا چند سال پیش، تنها سه نوع اصلی از کاکائو شناخته شده بود:

        • کریولو (Criollo): اگر به‌درستی تخمیر شود، طعم ظریف و لطیفی به شکلات می‌بخشد. با این حال، بازدهی آن در هر هکتار پایین است و به بیماری‌ها حساسیت زیادی دارد.

        • فوراسترو (Forastero): طعمی اندکی تلخ‌تر دارد، میوه‌های بزرگ‌تری تولید می‌کند و در برابر بیماری‌ها مقاوم‌تر است.

        • ترینیتاریو (Trinitario): ترکیبی یا دورگه‌ای از دو نوع قبلی است و ویژگی‌های هر دو را در خود دارد.

        علاوه بر نوع دانه، روش‌های کشاورزی و مدیریت مزرعه نیز بر کیفیت دانه کاکائو تأثیر می‌گذارند؛ عواملی مانند:
        فاصله‌ی بین درختان، وجود درختان سایه‌دار، نوع و میزان کوددهی، هرس کردن یا بریدن شاخه‌ها و سایر شیوه‌های مراقبت از درخت.

        همچنین، فرآیند تخمیر و خشک‌کردن دانه‌ها نقش بسیار مهمی دارد.
        حتی شرایط نگهداری دانه‌های خشک‌شده نیز می‌تواند بر کیفیت نهایی اثر بگذارد.

        به‌تازگی، بر اساس تحلیل‌های DNA، طبقه‌بندی جدیدی از انواع کاکائو ارائه شده است که حدود ۱۰ نوع متفاوت را شناسایی می‌کند.

      • بر اساس قوانین اروپا، می‌توان تا ۵ درصد از کره‌ی کاکائو را با نوعی چربی دیگر جایگزین کرد، به شرطی که آن چربی از فهرست محدودی از چربی‌های مجاز باشد که منحنی ذوبی مشابه با کره‌ی کاکائو دارند.

        این چربی‌های جایگزین معمولاً به دلایل فنی به شکلات افزوده می‌شوند، برای مثال برای کاهش خطر سفیدک چربی (fat blooming) که روی سطح شکلات ایجاد می‌شود.

        با این حال، به دلیل بازخورد منفی مصرف‌کنندگان و رسانه‌ها نسبت به این روش، بیشتر تولیدکنندگان شکلات کاورچر در بلژیک و فرانسه تصمیم گرفتند از این امکان استفاده نکنند.

        در مورد ما، تمام شکلات‌های Belcolade از ۱۰۰٪ کره‌ی کاکائو خالص تولید می‌شوند.

      • باید میان اولین استفاده از کاکائوی طبیعی (وحشی) و کاکائوی کشت‌شده تفاوت قائل شویم.

        قدیمی‌ترین نشانه‌ی شناخته‌شده از استفاده‌ی انسان از کاکائو به ۵۵۰۰ سال پیش بازمی‌گردد. این کشف در روستایی به نام لا فلوریدا (La Florida)، نزدیک شهر کوچک پالاندا (Palanda) در جنوب کشور اکوادور انجام شد. اکوادور در نزدیکی منطقه‌ای واقع شده که کاکائو به‌صورت طبیعی در آن رشد می‌کرد؛ یعنی در ناحیه‌ی شمال‌غربی آمازون.

        با این حال، قدیمی‌ترین استفاده از کاکائوی کشت‌شده در جنوب مکزیک و در منطقه‌ی سوکونوسکو (Soconusco) یافت شده است، جایی که قوم موکایا (Mokaya) زندگی می‌کردند. در این منطقه، بقایای ظروف سفالی حاوی آثار کاکائو کشف شده که به حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد بازمی‌گردد.

      • درختان پالم در هر هکتار معمولا 5 الی 10 برابر بیشتر از دیگر دانه‌های روغنی، بازده روغن دارند. همچنین این درختان نیاز کمتری به آب دارند و در مراحل رشد آن‌ها آفت کش‌ها به میزان کمتری استفاده می شوند. تولید روغن پالم به طور قابل توجهی به وجود جمعیت‌های بومی کمک می کند زیرا بخش قابل توجهی از روغن پالم توسط بومیان تولید می شود. علاوه بر این، از آنجایی که برخی از بخش‌های جنگلی در بخش‌هایی از کره زمین برای کاشت درخت پالم و تولید روغن پالم تغییر کاربری داده اند، بهتر است استفاده از این درختان و مناطق ادامه پیدا کند تا باعث تخریب مجدد جنگل‌ها نگردد.

        پوراتوس به منظور اینکه اطمینان حاصل کند روغن پالم به طور پایدار تولید می‌شود - هم از منظر تاثیر روی زندگی مردم بومی و هم از منظر محیط زیست - گواهی RSPO را دریافت نموده است.

      • روغن پالم به دلیل ویژگی های خاص طعمی و فنی آن مورد استفاده قرار می گیرد. این روغن اغلب به دلیل محتوای چربی اشباع بالا در مقایسه با سایر روغن های گیاهی مورد انتقاد قرار می گیرد. با این حال، زمانی که روغن پالم به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی تعدیل شده مورد استفاده قرار می گیرد، برای سلامت انسان مضر نیست.

        همانطور که توسط مقامات رسمی بهداشتی تصریح شده است، کنترل میزان کل مصرف چربی اشباع، برای ما بسیار مهم است.

        همچنین روغن پالم این قابلیت را برای مهندسان صنایع غذایی ایجاد می کند تا بتوانند اسیدهای چرب ترانس موجود در موادغذایی را که به عنوان ناسالم ترین نوع چربی شناخته می شوند، به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

      • پوراتوس عضو انجمن RSPO  می باشد.

        این بدان معنی است که ما می توانیم مارگارین‌ها، امولسیفایرها، شکلات‌های ترکیبی، پرکننده‌ها و سایر محصولاتی که دارای گواهینامه RSPO Segregated و/یا RSPO Mass Balance هستند، ارائه دهیم. RSPO مخفف Roundtable on Sustainable Palm Oil (میزگرد روغن پالم پایدار) است.

        برای اطلاعات بیشتر می توانید به وبسایت زیر مراجعه کنید:

         www.rspo.org

        https://puratos.com/commitments/next-generation/sourcing/rspo

      • کاکائو_تِرِیس نماد برنامه‌ی کشت پایدار کاکائو و نظام گواهی ذی‌نفعان گروه پوراتوس است. این برنامه مستلزم ممیزی سالانه توسط نهاد مستقل و بهبود مستمر فرآیندهاست. در حال حاضر، این برنامه در کشورهای ساحل عاج و ویتنام فعال است و در نظر داریم آن را به کشورهای بیشتری در جنوب‌شرقی آسیا، غرب آفریقا و آمریکای لاتین گسترش دهیم.

         کاکائو_تِرِیس تمامی عناصر استاندارد گواهی‌های پایداری را در بر دارد، همچنین تنها برنامه‌ای است که «طعم و کیفیت» را نیز در یک برنامه‌ی پایدار گنجانده است و فرآیند تخمیر را به‌صورت تخصصی مدیریت می‌کند. همچنین، تنها برنامه‌ای است که سازوکار نوآورانه‌ی جبران مالی را ارائه می‌دهد که با عنوان «پاداش شکلات» شناخته می‌شود و موجب توزیع عادلانه‌تر سود در زنجیره‌ی تأمین می‌گردد.

        رویکرد جامع کاکائو_تِرِیس پنج هدف محوری دارد که آثار مثبتی برای کشاورزان کاکائو به همراه دارد:

        • زنجیره‌ی تأمین اقتصادی پایدار: ارتباط مستقیم با کشاورزان به ما این امکان را می‌دهد که مهارت‌های لازم را به آن‌ها آموزش دهیم، عملکرد مزارع را افزایش دهیم و اطمینان حاصل کنیم که کشاورزی کاکائو برای آن‌ها در بلندمدت پایدار باشد. به این ترتیب، پوراتوس زنجیره تأمین مواد اولیه کاکائوی خود را به کارخانه‌های مختلف در سراسر جهان به‌صورت ایمن و بهینه مدیریت می‌کند.
        • حفاظت از محیط‌زیست و مقابله با تغییرات اقلیمی: ما کشاورزان را در اجرای الگوهای کشاورزی نوین و پروژه‌های جنگل‌زراعی همراهی می‌کنیم؛ طرح‌هایی که در آن، کاکائو، درختان چوبی و میوه‌ای به‌صورت مکمل در کنار یکدیگر کاشته می‌شوند. این روش نه‌تنها بازدهی مزارع و درآمد کشاورزان را افزایش می‌دهد، بلکه سلامت آن‌ها را نیز ارتقا می‌بخشد. افزایش تنوع زیستی خاک، گیاهان و جانوران باعث افزایش مقاومت مزارع در برابر خشکسالی یا سیلاب می‌شود و در نهایت، برداشت تمیزتر و باکیفیت‌تری را نیز به دنبال دارد.
        • ترکیب پایداری، طعم برتر و کیفیت ثابت: ما در مراکز اختصاصی فرآوری پس از برداشت سرمایه‌گذاری کرده‌ایم، جایی که دانه‌های کاکائو جمع‌آوری، تخمیر و خشک می‌شوند. این رویکرد منحصربه‌فرد به ما امکان می‌دهد فرآیند تخمیر را به‌خوبی کنترل کنیم و همواره دانه‌هایی با کیفیت بالا تولید کنیم. کشاورزان نیز در قبال دانه‌های با کیفیت بهتر، مبلغ بیشتری دریافت می‌کنند که این خود انگیزه‌ای برای بهبود مستمر کیفیت است.
        • تضمین معیشت پایدار برای کشاورزان و خانواده‌هایشان: ما باور داریم پاداش شکلات می‌تواند توازن قدرت در زنجیره‌ی تأمین را اصلاح کند. با مشارکت مشتریان و مصرف‌کنندگان، مبلغ ثابتی از فروش محصولات کاکائو_تِرِیس به‌طور کامل به کشاورزان اختصاص می‌یابد. این مشارکت شفاف، نه‌تنها موجب ارتقای سطح زندگی کشاورزان می‌شود، بلکه انگیزه‌ای برای نسل آینده‌ی کشاورزان کاکائو نیز ایجاد می‌کند.
        • حمایت از کودکان و مقابله با کار کودک: ما باور داریم کودکان نباید در مزارع کاکائو مورد بهره‌کشی یا آسیب قرار گیرند. در همین راستا، تمرکز اقدامات ما بر آموزش و حمایت از کودکان است، و هم‌زمان تلاش می‌کنیم میزان درگیری کودکان در فعالیت‌های پرخطر را کاهش دهیم.
      • در شرکت گلنان پوراتوس بر این باوریم که پایداری، رابطه‌ای دوسویه و سودمند برای همه‌ی فعالان زنجیره‌ی تأمین کاکائو است، از کشاورزان گرفته تا مصرف‌کنندگان. به همین دلیل، برنامه‌ای تحت عنوان «نسل آینده‌ی کاکائو» طراحی کرده‌ایم که بخشی از چشم‌انداز بلندمدت ما در زمینه‌ی تولید پایدار کاکائو به شمار می‌رود.

        ما معتقدیم تأمین مسئولانه‌ی مواد اولیه، بخشی کلیدی از تجارت اخلاق‌مدار است و نقش مهمی در افزایش آگاهی عمومی دارد. از آنجا که اخلاق یکی از ارزش‌های بنیادی پوراتوس است، ما تعهد خود را در قالب منشور تجارت اخلاقی در وب‌سایت شرکت به‌صورت شفاف اعلام کرده‌ایم.

        کارخانه‌های مختلف تولید شکلات در شرکت پوراتوس، سال‌هاست که در زمینه‌ی تولید شکلات‌های پایدار فعالیت دارند. فعالیت ما با تولید شکلات‌های ارگانیک و همکاری با نظام‌های رایج گواهی پایداری مانند UTZ، Fairtrade  و Rainforest Alliance آغاز شد. در سال ۲۰۱۳، پوراتوس برنامه و گواهی اختصاصی خود با عنوان کاکائو_تِرِیس را راه‌اندازی کرد.

        با توجه به تغییرات بازار مصرف، سهم شکلات‌های پایدار در تولید و عرضه‌ی ما هر سال در حال افزایش است.

      • 1.     روغن پالم و روغن هسته‌ی پالم، همراه با مشتقات آن‌ها ممکن است در تولید فرآورده های کاکائویی یا مغزی‌های بر پایه‌ی کاکائو و آجیل ها مورد استفاده قرار گیرند. دلایل استفاده از این روغن‌ها عبارت‌اند از:

        • طعم خنثی و ویژگی‌های مطلوب در ذوب شدن
        • بخش‌هایی که در دمای اتاق  جامد هستند بافت مناسبی به فرآورده‌های کاکائویی می‌دهند و بخش های نرم‌تر که نیمه‌جامد یا مایع‌اند، برای تهیه‌ی مغزی‌های شکلات مناسب‌اند.
        • چربی‌های سخت بر پایه روغن پالم و هسته‌ی پالم در تولید شکلات‌های مخصوص مناطق گرمسیر، که کره‌ی کاکائو در آن‌ها ذوب می‌شود، بسیار کاربرد دارند.
        • در شکلات واقعی، حداکثر ۵ درصد از چربی‌های معادل کره‌ی کاکائو مجاز به استفاده است؛ یکی از این چربی‌ها بخش میانی پالم است
        • در فرآوده های کاکائویی، چربی‌های مبتنی بر روغن هسته‌ی پالم عملکرد مطلوب را ارائه میدهند.

        سهولت استفاده: شکلات حاوی بخش‌هایی از روغن هسته‌ی پالم نیازی به عملیات تمپرینگ قبل از مصرف ندارد

      • آلرژی واقعی به کاکائو، ماده‌ی اصلی شکلات، بسیار نادر است. با این حال، بسیاری از مواد افزودنی که در تهیه شکلات استفاده می‌شوند، می‌توانند آلرژی‌زا باشند. به‌عنوان مثال، شکلات شیری و سفید شامل شیرخشک هستند که ممکن است برای برخی افراد حساسیت ایجاد کند. همچنین، استفاده از لسیتین سویا در شکلات می‌تواند برای افرادی که به سویا حساسیت دارند، مشکل‌ساز شود. سایر مواد آلرژی‌زایی که گاهی در شکلات به کار می‌روند شامل بادام‌زمینی، مغزها، توت‌ها و گندم هستند.

        در بسیاری از کشورها، تولیدکنندگان موظف‌اند ترکیبات آلرژی‌زا را به‌طور واضح در فهرست مواد اولیه‌ی محصولات خود درج کنند. بنابراین، به افراد دارای حساسیت توصیه می‌شود پیش از مصرف هرگونه فرآورده‌ی شکلاتی، برچسب محصول را به‌دقت مطالعه کنند.

        در برخی موارد، حتی اگر ماده‌ی آلرژی‌زا به‌طور مستقیم به محصول اضافه نشده باشد، ممکن است اثرات آن به دلیل آلودگی متقاطع در طی فرآیند تولید وارد محصول شود. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که شکلات با تجهیزاتی تولید شود که پیش‌تر برای محصولاتی حاوی آلرژن استفاده شده‌اند. به همین دلیل، برخی تولیدکنندگان عبارت «ممکن است حاوی مقادیر ناچیزی از... باشد» را روی بسته‌بندی درج می‌کنند. در صورت هرگونه تردید، توصیه می‌شود افراد مبتلا به آلرژی با تولیدکننده تماس بگیرند.

      • خیر، هیچ ماده‌ی غذایی به‌تنهایی باعث چاقی نمی‌شود. چاقی پدیده‌ای پیچیده است که تحت تأثیر عوامل مختلفی مانند رژیم غذایی کلی و میزان فعالیت بدنی قرار دارد. بنابراین، لازم است کل الگوی غذایی و سبک زندگی افراد مدنظر قرار گیرد.

        همچنین باید توجه داشت که شکلات جزو محصولات لذت‌بخش است؛ به این معنا که مانند سایر خوراکی‌های لذت‌بخش، باید با اعتدال مصرف شود.

      • اطلاعات علمی درباره‌ی این موضوع متناقض است. با این حال، برخی پژوهش‌های بالینی اخیر نشان می‌دهند که در افراد حساس، به‌ویژه مردانی که مستعد آکنه هستند، مصرف مقدار معمولی شکلات می‌تواند باعث بروز یا تشدید آکنه شود.

      • در شکلات واقعی، چربی اصلی مورد استفاده کره‌ی کاکائو است. در برخی محصولات، ممکن است بخشی از این چربی با انواع خاصی از چربی‌های گیاهی جایگزین شود، اما این چربی‌ها کاملاً غیرهیدروژنه و از نظر شیمیایی تغییرنیافته هستند؛ بنابراین، شکلات واقعی فاقد روغن‌های هیدروژنه بوده و تقریباً بدون چربی ترانس است.

        در شرکت گلنان پوراتوس، در تولید شکلات‌های واقعی، تنها از کره‌ی کاکائو استفاده می‌شود.

        در مقابل، در فرآورده های کاکائویی از چربی‌های گیاهی به‌جز کره‌ی کاکائو استفاده می‌شود اگر این چربی‌ها به‌صورت جزئی هیدروژنه شده باشند — فرآیندی که در آن چربی‌های غیراشباع به چربی‌های اشباع تبدیل می‌شوند — ممکن است حاوی چربی ترانس باشند با این حال، صنعت چربی‌سازی طی سال‌های اخیر به‌طور گسترده در جهت جایگزینی این نوع چربی‌ها با چربی‌های غیرهیدروژنه یا کاملاً هیدروژنه اقدام کرده است.

        در بیشتر کشورها، چربی‌های ترانس تقریباً به‌طور کامل از محصولات غذایی حذف شده‌اند، هرچند ممکن است در برخی بازارهای محدود همچنان وجود داشته باشند.
        شرکت پوراتوس نیز در مسیر حذف کامل چربی‌های هیدروژنه از فرآورده های کاکائویی خود گام‌های مؤثری برداشته و به تحقق کامل این هدف بسیار نزدیک است.

      • کاکائو، به‌ویژه در شکلات تلخ، حاوی ترکیباتی است که می‌توانند بر وضعیت روانی انسان تأثیر بگذارند. یکی از این ترکیبات «تریپتوفان» است که نقش مهمی در تولید «سروتونین» — انتقال‌دهنده‌ی عصبی مرتبط با خلق‌وخو و احساس شادی — دارد. با این حال، مقدار تریپتوفان موجود در شکلات بسیار کم است و از نظر علمی تأثیر قابل‌توجهی بر خلق‌وخو ثابت نشده است. به نظر می‌رسد احساس خوب پس از خوردن شکلات، بیشتر به لذت خوردن آن مربوط باشد تا ترکیبات شیمیایی‌اش.

        علاوه بر این، شکلات حاوی ترکیبات فنولیک از جمله فلاوانول‌هاست که به بهبود جریان خون، به‌ویژه در مغز، کمک می‌کنند. نتایج برخی پژوهش‌ها نشان می‌دهد که مصرف شکلات می‌تواند عملکرد مغز، به‌ویژه حافظه‌ی کوتاه‌مدت را تقویت کند. همچنین شواهدی وجود دارد که شکلات ممکن است اثرات منفی استرس، از جمله التهاب ناشی از آن را، کاهش دهد.

      • شکلات ماده‌ای پرانرژی است. به‌طور متوسط، هر ۱۰۰ گرم شکلات حاوی ۵۵۰ کیلوکالری انرژی است؛ به این معنا که هر دو مربع کوچک (۱۰ گرم) شکلات حدود ۵۵ کیلوکالری انرژی فراهم می‌کنند. این انرژی بالا عمدتاً به دلیل رطوبت بسیار کم شکلات (کمتر از ۱ درصد) و میزان بالای چربی آن، به‌ویژه کره‌ی کاکائو، است.

        چربی پرکالری‌ترین درشت‌مغذی است؛ به‌طوری که هر گرم چربی ۹ کیلوکالری انرژی دارد، در حالی که این مقدار برای کربوهیدرات‌ها و پروتئین‌ها ۴ کیلوکالری است. بنابراین، افرادی که فعالیت بدنی شدید دارند، مانند ورزشکاران، معمولاً شکلات را به‌عنوان منبع انرژی انتخاب می‌کنند.

         

        با این حال، به دلیل چگالی بالای انرژی و محتوای قند زیاد، شکلات باید به‌عنوان یک محصول لذت‌بخش مصرف شود و در مصرف آن اعتدال رعایت گردد.

      • به‌طور معمول، شکلات فاقد گلوتن است. اما برخی از افزودنی‌هایی که در ترکیب آن به‌کار می‌روند ممکن است حاوی گلوتن باشند. بنابراین، افرادی که به بیماری سلیاک یا عدم تحمل گلوتن مبتلا هستند، باید از مصرف شکلات‌هایی که شامل غلات، آرد، عصاره‌ی مالت یا سایر ترکیبات مشکوک به گلوتن هستند خودداری کنند و برچسب مواد اولیه را با دقت بررسی نمایند.

        همچنین امکان دارد که شکلات، حتی بدون افزودن مستقیم گلوتن، به‌صورت ناخواسته در حین تولید در کارخانه‌هایی که محصولات گلوتن‌دار نیز تولید می‌کنند، آلوده شود. این نوع آلودگی را «آلودگی متقاطع» می‌نامند. در چنین مواردی، توصیه می‌شود افراد حساس، پیش از مصرف، با تولیدکننده تماس بگیرند.

      • کلسترول عمدتاً در مواد غذایی حیوانی وجود دارد. از آن‌جا که کره‌ی کاکائو منشاء گیاهی دارد، میزان کلسترول آن بسیار ناچیز است. بنابراین، شکلات تلخ تقریباً فاقد کلسترول است و در هر ۱۰۰ گرم کمتر از ۵ میلی‌گرم کلسترول دارد. شکلات شیری و سفید به دلیل وجود شیرخشک، اندکی کلسترول بیشتری دارند؛ به‌طور میانگین، شکلات شیری حدود ۱۵ میلی‌گرم و شکلات سفید حدود ۲۰ میلی‌گرم کلسترول در هر ۱۰۰ گرم دارد. برای مقایسه، تخم‌مرغ در هر ۱۰۰ گرم حدود ۳۸۰ میلی‌گرم کلسترول دارد.

        علاوه بر این، تحقیقات جدید نشان می‌دهند که کلسترول موجود در مواد غذایی تأثیر چندانی بر میزان کلسترول خون ندارد. به همین دلیل، در آخرین دستورالعمل‌های تغذیه‌ای ایالات متحده، کلسترول دیگر جزو مواد مغذی نگران‌کننده طبقه‌بندی نمی‌شود.

      • از آن‌جا که شکلات منبعی گیاهی دارد، می‌تواند برای گیاه‌خواران و وگان‌ها مناسب باشد. با این حال، در فرایند تولید ممکن است از افزودنی‌ها یا مواد اولیه‌ای استفاده شود که با این رژیم‌ها سازگار نباشند. برای مثال، شکلات شیری به دلیل وجود شیرخشک، برای وگان‌ها و برخی از گیاه‌خواران (مانند اوو‌گیاه‌خواران) مناسب نیست.
        بنابراین، افرادی که رژیم غذایی خاصی دارند، بهتر است پیش از مصرف هر نوع شکلات، برچسب ترکیبات محصول را با دقت بررسی کنند تا از مطابقت آن با رژیم خود اطمینان یابند.

      • اگرچه برخی افراد معتقدند مصرف شکلات می‌تواند عامل میگرن باشد، اما شواهد علمی قابل اعتمادی برای تأیید این ادعا وجود ندارد. مطالعات انجام‌شده در این زمینه، رابطه‌ی مشخص و قطعی‌ای میان مصرف شکلات و شروع میگرن نشان نداده‌اند.

      • بله، شکلات حاوی مقداری کافئین است، اما میزان آن در مقایسه با قهوه بسیار کمتر است. برای نمونه، در ۲۰ گرم شکلات، مقدار کافئین حدود ده برابر کمتر از یک فنجان قهوه است.

      • آیا شکلات سالم است؟

        شکلات، پیش از هر چیز، یک خوراکی لذت‌بخش است. این ماده انرژی زیادی دارد و باید به‌صورت متعادل مصرف شود. با این حال، شکلات با سایر خوراکی‌های لذت‌بخش تفاوت دارد: کاکائو دارای ترکیباتی از خانواده‌ی پلی‌فنول‌ها، به‌ویژه فلاوانول‌ها است که تأثیرات مثبتی بر سلامت قلب دارند. همچنین ممکن است عملکرد مغز، از جمله حافظه، را نیز تقویت کند.

        کاکائو همچنین منبع قابل‌توجهی از برخی مواد معدنی مانند منیزیم است که به عملکرد عضلات کمک کرده و خستگی را کاهش می‌دهد.

        شکلات تلخ دارای کاکائوی بیشتر و قند کمتری است. شکلات سفید از شکر و کره‌ی کاکائو تهیه می‌شود و فاقد کاکائوی بدون چربی و فلاوانول‌هاست. شکلات شیری حاوی کاکائو است، ما مقدار آن کمتر از شکلات تلخ است.

        مصرف ۱۰ گرم شکلات حدود ۵۵ کیلوکالری انرژی دارد که به‌راحتی در یک رژیم متعادل با ۲۰۰۰ کیلوکالری در روز قابل جای‌گیری است. تاکنون هیچ ارتباط قطعی‌ای میان مصرف شکلات و افزایش وزن ثابت نشده است. برخی مطالعات حتی نشان داده‌اند که شکلات ممکن است اثرات مفیدی بر سلامت، به‌ویژه سلامت قلب، داشته باشد.

      • شکلات خوراکی‌ای پرانرژی است. به‌طور متوسط، هر ۱۰۰ گرم شکلات حدود ۵۵۰ کیلوکالری انرژی دارد که معادل ۵۵ کیلوکالری در ۱۰ گرم (دو مربع کوچک) است. دلیل این مقدار کالری بالا، رطوبت پایین شکلات (بین ۱ تا ۵ درصد) و محتوای بالای چربی آن، به‌ویژه کره‌ی کاکائو، است.

        چربی پرکالری‌ترین درشت‌مغذی است. هرچه مقدار کره‌ی کاکائو بیشتر باشد، میزان کالری آن نیز افزایش می‌یابد. با این حال، تفاوت کالری میان انواع شکلات (تلخ، شیری، سفید) زیاد نیست و حدود ۵ درصد با میانگین تفاوت دارد. در هر صورت، تمام انواع شکلات کالری بالایی دارند و باید به‌صورت متعادل مصرف شوند.

      • شکلات تلخ به‌خاطر داشتن قند کمتر نسبت به انواع دیگر مانند شکلات شیری و سفید، گزینه‌ی سالم‌تری محسوب می‌شود. همچنین درصد بالاتری از مواد جامد کاکائو دارد که به‌معنای وجود ترکیبات مؤثرتر، به‌ویژه پلی‌فنول‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها، است. مطالعات مختلف، فواید شکلات را عمدتاً به این ترکیبات نسبت می‌دهند. شکلات ممکن است در پیشگیری از بیماری‌های قلبی و بهبود عملکرد مغز موثر باشد. برخی مطالعات حتی پیشنهاد داده‌اند که مصرف شکلات می‌تواند در برابر کاهش توان مغزی ناشی از افزایش سن مؤثر باشد.

      • هر نوع شکلات، مقدار متفاوتی قند دارد. شکلات تلخ، که درصد بالایی کاکائو دارد، به‌مراتب قند کمتری نسبت به شکلات شیری یا سفید دارد. 

        جدول زیر میزان قند موجود در ۱۰ گرم شکلات (یعنی یک مربع بزرگ یا دو مربع کوچک) را نشان می‌دهد:

      • افراد مبتلا به دیابت نیازی به حذف کامل شکلات از رژیم غذایی خود ندارند. مصرف متعادل شکلات، در صورتی که بخشی از یک رژیم سالم باشد یا با فعالیت بدنی همراه شود، می‌تواند برای این افراد مجاز باشد. چربی موجود در شکلات، جذب قند آن را کند می‌کند و باعث افزایش ناگهانی قند خون نمی‌شود. با این حال، توصیه می‌شود افراد دیابتی پیش از مصرف شکلات با پزشک خود مشورت کنند.

        شرکت گلنان پوراتوس مجموعه‌ای از شکلات‌های بدون شکر افزوده تولید می‌کند.

      • بر اساس قوانین اروپا، می‌توان تا ۵ درصد از کره‌ی کاکائو را با نوعی چربی دیگر جایگزین کرد، به شرطی که آن چربی از فهرست محدودی از چربی‌های مجاز باشد که منحنی ذوبی مشابه با کره‌ی کاکائو دارند.

        این چربی‌های جایگزین معمولاً به دلایل فنی به شکلات افزوده می‌شوند، برای مثال برای کاهش خطر سفیدک چربی (fat blooming) که روی سطح شکلات ایجاد می‌شود.

        با این حال، به دلیل بازخورد منفی مصرف‌کنندگان و رسانه‌ها نسبت به این روش، بیشتر تولیدکنندگان شکلات کاورچر در بلژیک و فرانسه تصمیم گرفتند از این امکان استفاده نکنند.

        در مورد ما، تمام شکلات‌های Belcolade از ۱۰۰٪ کره‌ی کاکائو خالص تولید می‌شوند.

      • 1.     شکلات تجارت عادلانه، شکلاتی است که تهیه و تولید آن با رعایت سه اصل توسعه پایدار انجام می‌شود: انسان، محیط زیست و اقتصاد. به‌عبارت دیگر:

        • احترام به انسان: از کشاورزان تا کارکنان کارخانه‌ها
        • حفاظت از محیط زیست: از مزارع تا محل‌های تولید
        • مسئولیت اقتصادی: از پرداخت منصفانه به کشاورزان تا فراهم کردن شرایط کاری مناسب برای کارکنان

        "فِیر ترید اینترنشنال" که در سال ۱۹۹۷ تأسیس شد، اتحادیه‌ای متشکل از سه شبکه تولیدکننده و بیست نهاد ملی اعطای نشان فِیر ترید است. این سازمان وظیفه تدوین استانداردهای فِیر ترید، اعطای مجوز به خریداران، مدیریت استفاده از برچسب‌ها و بازاریابی نشان گواهی فِیر ترید در کشورهای مصرف‌کننده را بر عهده دارد.
        سیستم اعطای نشان فِیر ترید اینترنشنال بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نهاد تدوین استاندارد و صدور گواهی در زمینه فِیر ترید در جهان است.

        بازوی غیرانتفاعی این سازمان بر تدوین استانداردها و فعالیت‌های صدور مجوز نظارت دارد. چشم‌انداز این نهاد، ایجاد ارتباط میان تولیدکنندگان محروم و مصرف‌کنندگان، ترویج شرایط عادلانه‌تر در تجارت و توانمندسازی تولیدکنندگان برای مقابله با فقر، تقویت جایگاه آن‌ها و افزایش کنترلشان بر زندگی خود است. مأموریت این سازمان ، بهبود شرایط تجارت و توانمندسازی تولیدکنندگان است، و در عین حال بر طیف گسترده‌ای از محصولات مانند کاکائو، وانیل و شکر تمرکز دارد.

        بازوی تجاری این سازمان، FLO-CERT، وظیفه بازرسی و صدور گواهی برای سازمان‌های تولیدکننده در بیش از ۵۰ کشور در آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین را بر عهده دارد.

        اطلاعات بیشتر درباره فِیر ترید در وب‌سایت این سازمان به نشانی www.fairtrade.net  در دسترس است.

      • شکلات زمانی ارگانیک محسوب می‌شود که مواد اولیه‌ی مورد استفاده در تولید آن (نظیر کاکائو، شکر، وانیل، سویا، شیر، چربی گیاهی) مطابق با استانداردهای گواهی ارگانیک تولید شده باشند. این استانداردها شامل موارد زیر است:

        • محصولات کشاورزی بدون استفاده از کود یا مواد شیمیایی رشد یافته‌اند.
        • شیر مصرفی فقط از دام‌هایی تأمین شده که خوراک ارگانیک مصرف کرده و با روش‌های طبیعی درمان شده‌اند.
        • فرآیندهای تولید شکلات، مطابق اصول طبیعی و بهداشتی (بدون پرتودهی یا دستکاری ژنتیکی) انجام شده‌اند.

        گواهی ارگانیک تضمین می‌کند که شکلات به سلامت خاک، محیط زیست، کشاورزان، دام‌ها و مصرف‌کنندگان احترام می‌گذارد.

        • استاندارد اروپایی
          استاندارد NOP USDA ایالات متحده

        بلکولاد در مجموعه‌ی محصولات خود شکلات‌های ارگانیک دارد.

      • تمام شکلات‌های گلنان پوراتوس دارای گواهی حلال هستند، همان‌طور که تمام مواد اولیه‌ی آن‌ها نیز از منابع حلال تهیه شده‌اند.

      • اصطلاح «بیو» همان معنای «ارگانیک» را دارد و این عنوان تضمین‌کننده کیفیت و سلامت محصول برای مصرف‌کنندگان است.

      • گواهی UTZ، که در زبان مایایی به‌معنای «خوب» است، در سال ۲۰۰۲ در گواتمالا تأسیس شد. این برنامه غیرانتفاعی، بزرگ‌ترین سیستم گواهی کشاورزی پایدار در زمینه قهوه و کاکائو محسوب می‌شود و بر به‌کارگیری روش‌های درست کشاورزی، مدیریت مزرعه و حفاظت از محیط‌زیست تمرکز دارد.
        هدف نهایی این برنامه، ایجاد زنجیره‌های تأمین کشاورزی پایدار است که در آن کشاورزان متخصص، صنعت متعهد، و مصرف‌کنندگان آگاهانه خرید می‌کنند.

      • ماندگاری شکلات به عواملی مانند نوع شکلات (تلخ، شیری، سفید)، نوع بسته‌بندی و شرایط نگهداری بستگی دارد. در شکلات، میزان فعالیت آبی بسیار پایین است (بین ۰.۳ تا ۰.۴)، بنابراین احتمال رشد میکروبی در آن بسیار کم است. تنها خطر واقعی، وجود سالمونلا در مواد اولیه مانند پودر شیر یا دانه‌ی کاکائو است که در شرکت پوراتوس با دقت بررسی می‌شود.

        شکلات تلخ واقعی: ماندگاری طولانی‌مدت دارد (حدود ۲ سال) و در شرایط مناسب، حتی تا سال‌ها قابل استفاده است.

        شکلات شیری واقعی: به دلیل وجود چربی شیر، ماندگاری کوتاه‌تری دارد به نسبت تلخ دارد.

        شکلات سفید: به دلیل نداشتن آنتی‌اکسیدان طبیعی کاکائو و حساسیت به نور، کمترین ماندگاری را دارد .

        بسته‌بندی مناسب نقش مهمی در محافظت از شکلات در برابر نور، هوا و رطوبت دارد. برای حفظ کیفیت، نگهداری شکلات در دمای حداکثر ۲۰ درجه و رطوبت نسبی کمتر از ۶۰ درصد توصیه می‌شود.

      • شکلات باید در محیطی تمیز، خشک (با رطوبت نسبی حداکثر ۶۰ درصد) و خنک (بین ۱۶ تا ۲۰ درجه‌ی سانتی‌گراد)، دور از نور مستقیم خورشید و بوهای نامطبوع نگهداری شود.

      • برای اکثر مردم، هیچ دلیلی برای اجتناب از نان وجود ندارد. تنها دلایل پزشکی برای اجتناب از نان، بیماری سلیاک و آلرژی به گندم است.

        بیماری سلیاک یک اختلال سلامتی است که در آن سیستم ایمنی بدن به گلوتن واکنش نامطلوب نشان می دهد. از آنجایی که گلوتن در آردهای غلات (گندم، چاودار، جو، غلات) که برای تهیه نان استاندارد استفاده می شود وجود دارد، بیماران سلیاک باید به شدت از مصرف آن خودداری کنند. طبق تحقیقات (1)، بین 0.5 تا 1 درصد از جمعیت اروپا به بیماری سلیاک مبتلا هستند. این افراد باید در تمام طول زندگی خود از یک رژیم غذایی سختگیرانه بدون گلوتن پیروی کنند، زیرا حتی مقدار بسیار کمی گلوتن می تواند علائم گوارشی را تحریک کند.

        علاوه بر مبتلایان به سلیاک و افرادی که از آلرژی گندم رنج می برند، اخیراً نشان داده شده است که بخش کوچک دیگری از جمعیت ممکن است پس از مصرف محصولات مبتنی بر گندم مشکلاتی را تجربه کنند. چنین افرادی مبتلا به بیماری سلیاک یا آلرژی به گندم تشخیص داده نمی شوند. محققان این بیماری تازه پدیدار شده را «حساسیت به گلوتن غیر سلیاک» می نامند و تخمین می زنند که حدود 5 تا 10 درصد از جمعیت از آن رنج می برند (2).

        1. EFSA، نظر علمی در مورد ارزیابی مواد غذایی آلرژی زا و مواد غذایی برای اهداف برچسب گذاری، EFSA مجله 2014. 12 (11): 3894.

        2. F; براونز. آیا گندم ما را چاق و بیمار می کند؟ مجله علوم غلات 58 (20

      • نان سرشار از کربوهیدرات‌های پیچیده است (به طور متوسط ​​55 گرم در 100 گرم). علاوه بر آن، نان حاوی پروتئین، ویتامین های گروه B و مواد معدنی مانند فسفر و روی است. در بسیاری از کشورها، از اضافه کردن چربی به نان خودداری می کنند (به جز برخی از نان های ساندویچی، نان های مک دونالدی و برخی از نان‌های تست). میزان فیبر در نان‌ها متفاوت است (2.5 گرم تا بیش از 10 گرم در 100 گرم نان). مقدار فیبر بستگی به درجه استخراج آرد و همچنین اضافه نمودن فیبر به آن دارد. نان همچنین حاوی نمک است.

      • اگرچه همه انواع نان می توانند بخشی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل باشند، اما سالم ترین آن؛ نان 100٪ غلات کامل یا سبوس دار هستند. زیرا حاوی تمام عناصر مغذی غلات کامل مانند فیبرها، ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. هر کدام از انواع غلات ویژگی‌های تغذیه‌ای خاص خود را دارد. به عنوان مثال، غلات باستانی مانند کینوا یا آمارانت حاوی پروتئین بیشتری هستند، در حالی که دانه‌های مرسوم مثل چاودار و گندم حاوی فیبر بیشتری هستند. افزودن دانه‌ها به نان فواید آن را بیشتر می‌کند زیرا سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. آن‌ها همچنین حاوی چربی‌های خوب (مانند امگا 3) و بسیار غنی از فیبر هستند.

        برخی از انواع نان نیز فواید خاصی برای سلامتی دارند. نان چاودار کامل (آسیاب کامل) به دلیل داشتن فیبر بالا، سلامت روده را بهبود می‌بخشد و از یبوست جلوگیری می‌کند. نانی که حاوی مقدار قابل توجهی بتا گلوکان جو دوسر باشد که نوع خاصی از فیبر است، می تواند به کاهش کلسترول بد، که یک عامل خطر برای بیماری قلبی است کمک کند.

        برخی از مطالعات همچنین نشان می‌دهند که نان خمیر‌ترش و نان تهیه شده از غلات جوانه زده به ما امکان می‌دهند حتی بیشتر از تمام ویژگی‌های خوب نان‌های کامل بهره ببریم، بنابراین آن‌ها را به عنوان گزینه‌های سالم‌تری حتی نسبت به آرد کامل معرفی می‌کنیم. در نهایت، نان های سالم‌تر باید حاوی نمک کمتری باشند.

        به طور خلاصه، هیچ نانی را نمی‌توان سالم‌ترین نان نامید، اما ما می‌توانیم انواع نان‌های سالم را بخوریم و از آن‌ها بهره‌مند شویم.

      • در اکثر کشورها، ادعاهای بهداشتی و تغذیه‌ای که برای ارائه یا تبلیغ غذا به مصرف کنندگان انجام می شود، به شدت تحت نظارت است.

        به عنوان مثال، در اروپا ادعایی مبنی بر اینکه یک غذا منبع فیبر است (یا هر ادعایی که احتمالاً معنای مشابهی برای مصرف کننده دارد) تنها در صورتی ممکن است که محصول حاوی حداقل 3 گرم فیبر در هر 100 گرم نان باشد، یا در حداقل 1.5 گرم فیبر در هر 100 کیلو کالری داشته باشد. ادعایی مبنی بر اینکه یک نان فیبر بالایی است (یا هر ادعایی که احتمالاً معنای مشابهی برای مصرف کننده دارد) تنها در صورتی ممکن است که محصول حاوی حداقل 6 گرم فیبر در هر 100 گرم نان یا حداقل 3 گرم فیبر در هر 100 کیلو کالری باشد.

        توجه به این نکته مهم است که همه نان‌ها به دریافت فیبر روزانه کمک می کنند. به طور کلی، از آنجایی که در هر 100 گرم نان بیش از 3 گرم فیبر دارند، نان‌های قهوه‌ای و نان‌های چند غله را می‌توان منبع فیبر نامید. نان های کامل (سبوسدار) غنی از فیبر هستند، زیرا در هر 100 گرم نان بیش از 6 گرم فیبر دارند.

      • محتوای فیبر در نان به میزان درصد استخراج آرد بستگی دارد: هر چه کمتر سبوس گیری شده باشد، نان تیره تر و از نظر فیبر غنی‌تر می باشد. بنابراین می توان گفت هر چه نان تیره‌تر باشد فیبر بیشتری دارد. با این حال، امروزه نان‌های سفید را می‌توان با فیبرهای طبیعی و بی رنگ غنی کرد. این فیبرها ظاهر یا رنگ نان را تغییر نمی‌دهد. از طرفی نان تهیه شده با آردهای سفید را می توان با استفاده از آرد مالت که برای تغییر طعم نان به آن اضافه می شود تیره کرد اما فیبر آن را افزایش نمی دهد، در حالی که نان قهوه‌ای شده است.

        در کل، نان‌های حاوی دانه نیز دارای محتوای فیبر بیشتری هستند زیرا دانه ها به طور کلی از نظر فیبر بسیار غنی هستند.

        بنابراین، مهم است که فهرست مواد روی بسته بندی را بخوانید یا از نانوا بپرسید تا از محتوای فیبر نان مطلع شوید.

      •  بله. به طور کلی، همه انواع نان می‌توانند بخشی از یک رژیم غذایی سالم باشند؛ زیرا سرشار از کربوهیدرات‌های پیچیده و کم‌چرب هستند (نگاه کنید به «چربی‌ها چیستند؟»). می‌توان گفت که نان سبوس‌دار فوق‌العاده سالم است زیرا شامل همه بخش‌های دانه گندم است:

        • سبوس (لایه بیرونی): که فیبر، ویتامین‌های گروه B، مواد معدنی، پروتئین و دیگر فیتوشیمیایی‌ها را تأمین می‌کند.

        • جوانه (قسمت داخلی): که سرشار از مواد معدنی، ویتامین‌های B، ویتامین E و دیگر فیتوشیمیایی‌ها است.

        • اندوسپرم (لایه میانی): که شامل کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و مقادیر کمی از ویتامین‌های گروه B است.

        بنابراین، نان سبوس‌دار سالم‌ترین نوع نان محسوب می‌شود.

      • نان سبوس دار نوعی نان است که به طور جزئی یا کامل از آرد سبوس دار تهیه می شود. آردها اگر حاوی سه قسمت مختلف غلات کامل (سبوس غنی از فیبر، اندوسپرم و جوانه غلیظ مواد مغذی) به نسبت کافی باشند، غلات کامل محسوب می شوند. در برخی کشورها، برای اینکه نان را «سبوس‌دار» نامید، باید حداقل مقدار آرد سبوس‌دار داشته باشد. به عنوان مثال، در آلمان یک نان گندم کامل یا چاودار باید حداقل 90 درصد غلات کامل داشته باشد. در اکثر کشورها، استفاده از اصطلاح "نان سبوس دار" تنظیم نشده است. همچنین هیچ تعریف رسمی جهانی وجود ندارد. بنابراین، مهم است که فهرست مواد روی بسته بندی را بخوانید یا از نانوا بپرسید تا در مورد کیفیت غلات کامل نان مطلع شوید.

      • بیماری سلیاک یک اختلال سلامت خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به گلوتن واکنش نشان می دهد. گلوتن به پوشش روده کوچک بیماران سلیاک آسیب می رساند. در نتیجه، توانایی آنها در جذب مواد مغذی ضعیف می‌گردد و خطر کمبود مواد مغذی، کم خونی و پوکی استخوان را افزایش می‌دهد. علائم بیماری سلیاک می‌تواند از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت باشد. این علائم می‌توانند شامل مشکلات گوارشی، مشکلات رشد، خستگی و/یا بثورات پوستی هستند. بیماران سلیاک باید در تمام طول زندگی خود از یک رژیم غذایی سخت بدون گلوتن پیروی کنند. طبق تحقیقات، بین 0.5 تا 1 درصد از جمعیت اروپا به بیماری سلیاک مبتلا هستند.

      • در حال حاضر توصیه‌های بهداشتی بر اهمیت کاهش مصرف نمک تاکید می‌کند. اگرچه نان بخشی از این معادله است، اما نباید از آن اجتناب کرد. نان یک غذای اصلی است و بخشی از یک رژیم غذایی سالم است.

        نمک یکی از عناصر اصلی نان است. نقش مهمی در فرآیند تخمیر دارد و طعم نان را بسیار افزایش می‌دهد. حذف آن بسیار چالش برانگیز است اما راه حل‌های فنی می تواند به کاهش آن کمک کند. در اینجا می‌توانید در مورد راه حل های Puratos اطلاعات کسب کنید.

      • بله، می‌توانند؛ حتی نان به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم برای آن‌ها توصیه می‌شود. توصیه‌های غذایی برای بیماران دیابتی شبیه توصیه های عمومی است و غذای کربوهیدرات نشاسته‌ای به عنوان بخش مهمی از رژیم غذایی را نیز شامل می‌شود. نان هم دقیقاً همین است: غذایی سرشار از کربوهیدرات‌های پیچیده. درست مانند عموم مردم، مصرف نان سبوس‌دار به بیماران دیابتی توصیه می‌شود. با این حال، بیماران دیابتی باید میزان کربوهیدرات مصرفی خود را در هر وعده با دقت بیشتری کنترل کنند، به همین دلیل اندازه وعده غذایی برای آن‌ها کلیدی است.

      • تفاوت بین نان گندم سبوس‌دار و نان گندم سفید در روش فرآوری دانه‌های گندم است. نان سبوس‌دار با آرد سبوس‌دار تهیه می‌شود که شامل سه بخش مختلف دانه‌های کامل گندم (سبوس پر فیبر، اندوسپرم و جوانه‌ی مغذی) در نسبت‌های مناسب است. در مقابل، نان گندم سفید از آرد تصفیه‌شده ساخته می‌شود که فقط شامل بخش اندوسپرم است.

        از آنجایی که نان‌های سبوس‌دار همه بخش‌های مغذی دانه را دارند، بسیار مغذی‌تر از نان‌های سفید هستند.

      • اغلب گفته می‌شود که اسپلت سالم‌تر از گندم است. با این حال، هیچ مبنای علمی برای تأیید این ادعا وجود ندارد.

      • بله، همه نان‌ها حاوی فیبر رژیمی هستند. در برخی کشورها، نان حتی منبع اصلی فیبر در رژیم غذایی روزانه محسوب می‌شود. این فیبرها عمدتاً از غلات (عمدتا آرد گندم) وارد نان می‌شوند؛ این بدان معناست که محتوای فیبر نان به درصد استخراج آردی که استفاده می شود بستگی دارد: هرچه کمتر سبوس گیری شود، محتوای فیبر بالاتر است. محتوای فیبر نان را نیز می‌توان با مصرف غلات سبوس دار غنی از فیبر و دانه‌هایی مانند دانه کتان یا غلات چاودار کامل افزایش داد.

        نان سفید به طور کلی نسبت به نان قهوه ای و سبوس‌دار فیبر کمتری دارد. با این حال، نان سفید با کمک افزودن فیبرهای طبیعی به دستور تهیه آن، می تواند سرشار از فیبر رژیمی نیز باشد.

        در اروپا قوانینی مربوط به ادعا در مورد فیبر موجود در غذاهای تجاری تنظیم شده است: ادعاهایی مبنی بر اینکه یک غذا منبع فیبر است (یا هر ادعایی که احتمالاً معنای مشابهی برای مصرف کننده داشته باشد)، تنها در صورتی ممکن است که محصول حاوی حداقل 3 گرم فیبر در 100 گرم نان یا حداقل 1.5 گرم فیبر در هر 100 کیلو کالری باشد.

        ادعایی مبنی بر اینکه یک ماده غذایی دارای فیبر بالایی است (یا هر ادعایی که احتمالاً معنای مشابهی برای مصرف کننده دارد) تنها در صورتی ممکن است که محصول حاوی حداقل 6 گرم فیبر در هر 100 گرم نان یا حداقل 3 گرم فیبر باشد. در هر 100 کیلو کالری

      • غذاهای نشاسته‌ای ذاتا چاق کننده نیستند. افزایش وزن معمولاً ناشی از خوردن کالری بیشتر (از هر منبعی) نسبت به مصرف بدن شما است. منشأ کالری‌ها نیز می‌تواند نقش داشته باشد: کالری غذاهایی که دارای انرژی متراکم هستند (پرچرب و قند بالا) و از نظر ریز مغذی ها ضعیف هستند، باعث افزایش وزن بیشتر می‌شوند.

        غذاهای نشاسته‌ای نقش مهمی در یک رژیم غذایی سالم و متعادل دارند: تمام دستورالعمل‌های رژیم غذایی مبتنی بر مواد غذایی توصیه می‌کنند که منبع اصلی انرژی ما باید از غذاهای نشاسته‌ای باشد.

      • میزان کالری نان به عوامل زیادی بستگی دارد، مانند نوع و مقدار غلات و دانه‌های موجود در آن، میزان استخراج آرد (درصد آرد)، مقدار آب و هر گونه مواد افزودنی مانند انواع مغزها یا میوه‌های خشک. به طور کلی، مقدار کالری نان بین 240 تا 260 کیلو کالری در هر 100 گرم نان متغیر است. این بدان معناست که به طور متوسط ​​70-80 کیلو کالری در هر برش نان (30 گرم) وجود خواهد داشت.

      • تولید ارگانیک به مدیریت کلی مزرعه و سیستم تولید غذا آن اشاره دارد. این سیستم بهترین شیوه‌های زیست محیطی، سطح بالایی از تنوع زیستی، حفظ منابع طبیعی، بکارگیری استانداردهای بالای رفاه حیوانات و روش تولید با استفاده از مواد و فرآیندهای طبیعی را ترکیب می کند. در تولید ارگانیک هرگز از کودهای شیمیایی یا آفت کش ها استفاده نمی‌شود.

        طبق قوانین اتحادیه اروپا، فقط زمانی ممکن است که غذاها برچسب "ارگانیک" داشته باشند که حداقل 95٪ از مواد کشاورزی آن‌ها استانداردهای لازم را داشته باشند. 5% باقیمانده از مواد غیر ارگانیک باید بخشی از فهرستی باشد که توسط قانون اتحادیه اروپا تایید شده است.

        تولید ارگانیک استفاده از ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی و محصولات مشتق شده را ممنوع می کند.

      • «بیو» یا «بیولوژیک» و «ارگانیک» معنای یکسانی دارند. «بیو» یک اصطلاح اروپایی است. «ارگانیک» در کشورهای انگلیسی‌زبان رایج‌تر است.

      • خمیرترش سنتی ترین روش تخمیر خمیر برای تولید نان است. خمیرترش در 5000 سال گذشته وجود داشته است. این شامل تخمیر آرد با فلور طبیعی موجود در مواد خام یا در هوای اطراف است. فلور طبیعی معمولاً از باکتری‌های اسید لاکتیک که در ماست نیز یافت می‌شود و مخمرهای وحشی تشکیل شده است. این تخمیر همزمان باکتری‌های اسیدلاکتیک و مخمرهای وحشی؛ تأثیر زیادی بر پیچیدگی طعم نان دارد. چالش اصلی با این تخمیر سنتی زمان بسیار طولانی آن است که گاهی تا 24 ساعت طول می‌کشد تا خمیر تخمیر شود و طعم آن ایجاد شود. از سوی دیگر، مخمر نانوایی در اواخر قرن نوزدهم با تلاش‌های لویی پاستور اختراع شد. در تولید مخمر نانوایی؛ مخمر تک سلولی با قابلیت تولید گاز بسیار بالا انتخاب می شود و روی یک ماده حاوی قند (اغلب ملاس) رشد می‌دهند. در پایان این فرآیند، مخمر استخراج می‌شود. دوز مصرف مخمر نانوایی حدود 2 تا 3 درصد است و در صرفه جویی زمان نانوایان تاثیر زیادی دارد! این بدان معنی است که خمیر را می‌توان در کمتر از دو ساعت و همیشه به صورت یکنواخت تخمیر کرد. مدت زمان کوتاه تخمیر و ثبات تخمیر منجر به صنعتی شدن تولید نان شد. اما متأسفانه، توسعه طعم در مقایسه با خمیر ترش سنتی بیسار کمتر است

      • در حالی که نان معمولی توسط یک مخمر خاص (Saccharomyces cerevisiae) تخمیر می‌شود، نان خمیرترش توسط مخلوطی از باکتری‌های لاکتیک و مخمرها تخمیر می‌شود که مزایای تغذیه‌ای بیشتری را به همراه دارد.

        نان خمیر‌ترش نسبت به نان معمولی شاخص گلیسمی کمتری دارد. این بدان معناست که انرژی خود را در مدت طولانی تری به تدریج آزاد می کند و به انسولین کمتری نیاز دارد. این اثر باعث ایجاد احساس سیری طولانی‌تر می‌شود، که باعث می‌شود در بین وعده‌های غذایی از میان وعده‌ها اجتناب کنید. همچنین ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در نان خمیرترش راحت‌تر جذب بدن می‌شوند و بدن می‌تواند بهتر از آن‌ها استفاده کند. وجود میکروارگانیسم‌ها در خمیرترش تأثیر مفیدی بر فلور روده (یا میکروبیوتا) دارد که منجر به برخی مزایای سلامتی دستگاه گوارش می‌شود. اغلب تصور می شود که نان خمیرترش راحت تر هضم می شود، اما این به وضوح تایید نشده است.

      • از 5000 سال قبل از خمیر‌ترش برای تولید انواع نان استفاده می‌شده است. اما از حدود 150 سال پیش که مخمر نانوایی به نانوایی‌ها راه پیدا کرد، نانواها کم کم طرز تهیه خمیرترش را فراموش کردند. دلیل آن این است که استفاده از مخمر نانوایی باعث تخمیر سریعتر و یکنواخت‌تر می‌گردد.

        امروزه با توجه به کاربرد و طعم مورد نظر نانوا، می توان از خمیرترش در هر نوع نانی استفاده کرد.

        به عنوان مثال:

        •  یک باگت فرانسوی معمولا بر پایه خمیر‌ترش گندم با پروفایل طعم میوه‌ای است.
        •  یک نان چاودار می‌تواند بر پایه خمیرترش چاودار باشد که اسیدیته خاصی برای نان شمال اروپا به ارمغان می آورد.
      • خمیرترش عامل تخمیرکننده طبیعی نان است. خمیرترش از سه ماده تشکیل شده است:

        • آرد (ها)
        • آب یا مایعات دیگر مانند آب میوه، شیر، ماست
        • دو نوع میکروارگانیسم: باکتری اسید لاکتیک و مخمر. این میکروارگانیسم ها یا در هوا هستند و/یا در مواد خام موجود هستند.

        استفاده از خمیرترش (به عنوان عامل تخمیرکننده) طعم بسیار متمایزی به نان می‌دهد. بسته به اینکه از چه خمیرترشی استفاده می شود، نتیجه می‌تواند بسیار متفاوت باشد. این به این دلیل است که عطر و طعم خمیرترش به میکروارگانیسم‌های موجود در آن بستگی دارد که می‌توانند در سراسر جهان متفاوت باشند.

      • از نظر تاریخی، نان خمیرترش مهم است زیرا می‌توان آن را از تمدن‌های مصر باستان در حدود 3000 سال قبل از میلاد ردیابی کرد. همچنین از نظر تغذیه‌ای مهم است زیرا نان خمیر‌ترش در واقع مغذی تر از دانه‌ای است که از آن تهیه می‌شود! این به این دلیل است که خمیر‌ترش به آزاد شدن مواد مغذی و مواد معدنی موجود در نان کمک می‌کند و هضم آن‌ها را آسان‌تر و برای بدن در دسترس‌تر می‌کند. با این حال، بیشتر از همه، خمیر ترش عطر و طعم نان را بهبود می‌بخشد.

      • از زمانی که تولید نان برای اولین بار صورت گرفت، کیفیت نان تحت تأثیر عوامل متعددی قرار گرفت. این عوامل شامل نوع و منشاء آرد، شرایط آب و هوایی و غیره است. این بدان معناست که ترکیب یکسانی از مواد ممکن است یک نان عالی را یک روز درست کند، اما ممکن است روز بعد کمتر موفق باشد. بهبود دهنده نان یک عنصر کلیدی است که سال‌ها در بخش نانوایی استفاده می شود. این به نانواها کمک می‌کند نان ثابت و با کیفیت عالی تهیه کنند. بهبود دهنده‌های نان همچنین تضمین می کنند که نان برای مدت طولانی تری تازه بماند. یک عامل مناسب که مصرف کنندگان از آن استقبال می کنند.

      • مواد افزودنی به موادی گفته می‌شود که برای انجام برخی عملکردها (مانند تغییر بافت، افزایش ماندگاری محصول یا افزودن ویتامین‌ها) به محصولات غذایی اضافه می‌شوند. در اروپا، تمام افزودنی‌های غذایی با شماره E مشخص می‌شوند. آن‌ها همیشه در لیست مواد تشکیل دهنده در بسته بندی محصول گنجانده شده‌اند. تمام افزودنی‌هایی که در پوراتوس استفاده می‌کنیم کاملاً توسط مقامات ملی و بین‌المللی ایمنی مواد غذایی مورد آزمایش و تایید قرار گرفته‌اند و تنها در صورتی استفاده می‌شوند که مزیت فنی خاصی که ارائه می‌کنند در محصول نهایی مفید باشد.

      • نان از محصولات کشاورزی مانند آرد گندم، مخمر، آب و مقداری نمک تهیه می شود. یک نان همچنین ممکن است شامل یک بهبود دهنده باشد که ترکیبی از آنزیم ها، امولسیفایرها و سایر مواد کاربردی است (به «آنزیم چیست؟» و «امولسیفایر چیست؟» مراجعه کنید. هر یک از این مواد به بهبود ویژگی های خاصی از نان کمک می کند. نانواها از بهبود دهنده های مختلفی استفاده می کنند تا مطمئن شوند که نتیجه نهایی دقیقاً همان چیزی است که مشتریانشان به دنبال آن هستند.

      • امولسیفایرها قرن‌هاست که مورد استفاده قرار می‌گیرد و نقش مفیدی آشپزی روزانه ایفا کرده است. نقش امولسیفایرها هنگام استفاده از تخم مرغ در تهیه سس مایونز آشکار است. لسیتین موجود در آن به عنوان یک امولسیفایر عمل می کند و باعث ترکیب شدن همه مواد و تبدیل به یک مخلوط یکسان می‌گردد. امولسیفایرها بر ظاهر، بافت و ساختار غذاها تأثیر می‌گذارند. آن‌ها همچنین به حفظ کیفیت و تازگی محصول کمک می‌کنند. امولسیفایرها تاثیر مثبتی بر ساختار مغز نان، نرمی و ماندگاری آن دارند.

      • خیر، فیبرها، ویتامین‌ها، مواد معدنی و مواد مغذی موجود در نان با گذشت زمان تغییر قابل توجهی نمی‌کند. با این حال، طعم و ظاهر نان تحت تاثیر قرار می‌گیرد.

      • آنزیم‌ها به طور طبیعی در بدن انسان وجود دارند - تا به امروز، ما می دانیم که حداقل 7000 آنزیم فعال در بدن ما وجود دارد. آنزیم ها در تبدیل غذا به قطعات کوچکی قابل هضم برای بدن کمک می کنند. در تهیه نان، آنزیم‌های موجود فرآیند تخمیر را هدایت می کنند، در حالی که آنزیم‌هایی که اضافه می شوند ثبات کیفیت را تضمین می کنند. بدون آنزیم نمی‌توان نان درست کرد.

        آنزیم در واقع پروتئینی است که توسط انواع مختلف میکروارگانیسم ها تولید می‌شود.

    • اسیدهای چرب اشباع شده در غذاهای حیوانی مانند کره، پنیر، گوشت چرب، محصولات گوشتی (مانند سوسیس، کالباس و همبرگر) و شیر پرچرب یافت می‌شوند. همچنین در منابع گیاهی مانند روغن نارگیل و روغن نخل نیز وجود دارند. چربی‌های اشباع شده معمولا در دمای اتاق جامد هستند. خوردن مقادیر بیش از حد اسیدهای چرب اشباع شده می تواند منجر به سطوح بالای کلسترول بد شود که یک ریسک فاکتور شناخته شده در بیماری های قلبی است. سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند که SFA نباید از 10 درصد کل انرژی دریافتی روزانه هر فرد تجاوز کند.

    • متخصصان تغذیه غذاها را بر اساس خواص تغذیه‌ای اصلی‌شان دسته‌بندی می‌کنند. اکثر کشورهای صنعتی و توسعه یافته این دسته بندی‌ها را انجام می‌دهند. گروه بندی مواد غذایی ممکن است در بین کشورها کمی متفاوت باشد. در ایران معمولا مواد غذایی را در پنج گروه اصلی شامل نان و غلات، میوه و سبزیجات، شیر و لبنیات، گوشت و پروتئین ها و چربی‌ها و قندها دسته‌بندی می‌کنند.

    • اسیدهای چرب ترانس عمدتاً به صورت صنعتی و طی فرآیندی به نام هیدروژناسیون جزئی (فرایند شیمیایی که منجر به تبدیل چربی‌های غیراشباع به چربی‌های نیمه یا کاملاً اشباع می‌شود) تولید می‌شوند. اسیدهای چرب ترانس به مقدار کم در محصولات حیوانی مانند گوشت و کره نیز یافت می شود.

      چربی‌های ترانس بدترین نوع چربی هستند که می‌تواند مصرف شود. این نوع چربی‌ها علاوه بر اینکه باعث افزایش کلسترول بد می‌شوند، کلسترول خوب را نیز کاهش می‌دهند. چربی‌های ترانس نباید بیش از 1٪ از انرژی دریافتی روزانه را تشکیل دهند. خوشبختانه، بهبود در فرآیند هیدروژناسیون و استفاده از ترکیبات مختلف باعث کاهش میزان اسیدهای چرب ترانس در غذا می شود.

    • غذاهای زیر را می‌توان در رژیم غذایی برای کمک به افزایش سطح فیبر گنجاند:

      • غذاهای سبوس دار (مانند نان و غلات سبوس دار)
      • میوه‌های تازه (حاوی پوست و پالپ میوه)
      • میوه‌های خشک یا فراوری شده (مانند آلو، کشمش و زردآلو)
      • سبزیجات ریشه دار (مانند هویج، شلغم و سیب زمینی)
      • حبوبات (به عنوان مثال، لوبیا، نخود، عدس و ذرت)
      • سبزیجات خام و تازه
      • محصولات غنی شده با فیبر
    • لیپیدها یک اصطلاح کلی برای ترکیباتی است که از اسیدهای چرب مشتق شده‌اند. لیپیدها شامل چربی‌ها، موم‌ها، استرول‌ها (کلسترول یا فیتوسترول گیاهی)، ویتامین های‌محلول در چربی و غیره است.

      رایج ترین مشتقات اسیدهای چرب تری آسیل گلیسرول ها هستند که جزء اصلی چربی ها هستند. سایر لیپیدها مانند موم ها، کلسترول، ویتامین های محلول در چربی و ... در روغن ها و چربی ها به عنوان اجزای فرعی وجود دارند.

    • به دلیل ترکیبات متفاوت در غذاها، برخی از غذاها سالم‌تر از سایرین هستند. با این حال، هیچ دلیلی برای حذف یک غذا یا یک گروه غذایی از رژیم غذایی فرد وجود ندارد مگر در موارد استثنایی مانند بیماری‌های خاص یا وجود آلرژی و غیره. حفظ تعادل در رژیم غذایی همواره بهترین روش است.

    • چربی یک ماده مغذی کلیدی است که وجود آن در رژیم غذایی ما ضروری است زیرا نقش حیاتی در بدن ایفا می‌کند. چربی‌ها نه تنها انرژی لازم برای متابولیسم بدن را تامین می‌کنند، بلکه از بسیاری از عملکردهای کلیدی بدن نیز پشتیبانی می‌کنند. به عنوان مثال، چربی‌ها به انتقال ویتامین‌های محلول در چربی مانند ویتامین‌های A، D، E و K کمک می‌کنند و از عملکرد مغز و قلب پشتیبانی می‌کنند. مصرف چربی اسیدهای چرب ضروری را برای بدن ما فراهم می‌کند که بدن خود قادر به تولید آن‌ها نیست، مانند اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6. به همین دلیل است که این اسیدهای چرب اسیدهای چرب ضروری نامیده می‌شوند.

      بدن ما به چربی نیاز دارد، اما خوردن بیش از حد چربی می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامتی داشته باشد. مهم است که بدانیم نه تنها مقدار چربی، بلکه نوع چربی نیز، بر سلامت ما موثر است. سازمان بهداشت جهانی (WHO) بیان می‌کند که مصرف بیش از حد چربی به شدت باعث افزایش خطر بیماری‌های قلبی مانند بیماری عروق کرونر و خطر احتمال سکته می‌شود. طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، حداثر 30 تا 35 درصد انرژی دریافتی روزانه ما باید از چربی تامین شود. همچنین چربی اشباع شده نیز نباید بیش از 10% باشد.

    • کلسترول یک نوع لیپید است که در بدن توسط کبد تولید می‌شود و از طریق رگ‌های خونی در سراسر بدن گردش می کند. کلسترول جزء حیاتی بدن است که بلوک‌های ساختمانی غشای سلولی را تشکیل می دهد. همچنین جزء ضروری بسیاری از مولکول‌ها از جمله هورمون‌ها است.

      کلسترول خون را می توان به دو نوع اصلی تقسیم کرد:

      کلسترول LDL که کلسترول را از کبد به سلول‌ها می‌رساند. LDL اغلب کلسترول بد نامیده می‌شود زیرا منجر به تجمع چربی در دیواره رگ‌ها می شود که نقطه شروع برخی مشکلات قلبی و جریان خون است. سطح بالای کلسترول (LDL) در خون یک عامل خطر برای ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب در نظر گرفته می‌شود.

      کلسترول HDL، که کلسترول اضافی را به کبد برمی‌گرداند. HDL معمولاً کلسترول خوب نامیده می‌شود زیرا به توقف تجمع چربی در شریان‌ها کمک می کند.

      کلسترول در غذاهای حیوانی نیز یافت می‌شود. با این حال، طبق نظر اکثر دانشمندان علوم تغذیه، کلسترول موجود در غذا تأثیر کمی بر میزان کلسترول خون دارد. درحالیکه چربی‌های اشباع شده و چربی‌های ترانس عامل اصلی افزایش سطح کلسترول بد از نظر متخصصین تغذیه است.

    • اصطلاح "فیبر" شامل انواع کربوهیدرات‌های پیچیده می‌شود که نه در روده کوچک هضم می‌شوند و نه جذب می‌شوند.

      فیبرها به دو دسته فیبرهای محلول و غیر محلول تقسیم می‌شوند. فیبرهای محلول قابل تخمیر هستند و آب را جذب می‌کنند و باعث ایجاد احساس سیری در فرد می‌شوند. برخی از فیبرهای محلول مانند بتا گلوکان که در جو یافت می‌شود می تواند سطح قند خون را بهبود بخشد و کلسترول خون را کاهش دهد. فیبرهای نامحلول مانند سبوس گندم آب را جذب نمی‌کنند. آن‌ها به بهبود عملکرد روده کمک می‌کنند.

      به طور کلی بر اساس سازمان بهداشت جهانی، یک بزرگسال باید حداقل 25-30 گرم فیبر در روز مصرف کند.

      مطالعات نشان می‌دهد که مصرف سخاوتمندانه فیبرهای غذایی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت، چاقی و برخی اختلالات گوارشی را کاهش می‌دهد.

    • ویتامین‌ها مواد آلی هستند که ارزش انرژی ندارند ولی برای بدن ضروری هستند زیرا بدن ما قادر به تولید ویتامین‌ها به خودی خود نیست، بنابراین ویتامین‌ها باید از طریق رژیم غذایی تامین شوند. در کل 13 ویتامین وجود دارد که دو دسته هستند: ویتامین‌های محلول در آب (مانند ویتامین های گروه B و C) و ویتامین‌های محلول در چربی (مانند A, D, E, K).

      ویتامین‌ها عملکردهای بیوشیمیایی متنوعی دارند. برخی به تنظیم متابولیسم و ​​رشد سلول‌ها و بافت‌ها کمک می کنند و برخی دیگر به عنوان آنتی اکسیدان عمل می‌کنند. اکثر ویتامین‌ها به عنوان کاتالیزور در فعالیت‌های آنزیمی بدن شرکت می‌کنند.

      به عنوان مثال:

      - ویتامین B1 به داشتن یک متابولیسم انرژی طبیعی کمک می کند.

      - ویتامین E به محافظت از سلول ها در برابر اکسیداسیون کمک می کند.

    • چربی‌های اشباع شده چربی‌هایی هستند که در غذاهای حیوانی مانند کره، پنیر، گوشت چرب، فرآورده های گوشتی (سوسیس، همبرگر) و شیر پرچرب یافت می‌شوند. همچنین در منابع گیاهی مانند روغن نارگیل و روغن نخل و روغن‌های گیاهی هیدروژنه نیز وجود دارند. این روغن‌ها در دمای اتاق جامد هستند. چربی‌های اشباع شده، زمانی که بیش از حد مصرف شوند، می‌توانند منجر به سطوح بالای کلسترول «بد» شوند. سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند که مصرف چربی‌های اشباع نباید از 10 درصد کل انرژی دریافتی ما تجاوز کند. بر اساس توصیه این سازمان بهتر است تا جای امکان چربی‌های اشباع شده را با چربی‌های غیراشباع چندگانه جایگزین کنیم.

    • مواد معدنی ترکیبات غیرآلی هستند که ارزش انرژی زایی ندارند ولی برای عملکرد صحیح بدن مورد نیاز هستند. برخی از آن‌ها مانند کلسیم، به مقدار یک یا چند گرم در روز و برخی دیگر مانند آهن در مقادیر کمتر، یعنی یک یا چند میکروگرم یا میلی گرم در روز مورد نیاز هستند. بدن ما از مواد معدنی برای حفظ استخوان ها، ماهیچه‌ها، عملکرد صحیح قلب و مغز و غیره استفاده می‌کند. مواد معدنی همچنین برای ساخت آنزیم‌ها و هورمون ها ضروری می‌باشند. مواد معدنی در واقع ریز مغذی محسوب می‌شوند.

    • مواد مغذی موادی هستند که جذب بدن شده و برای رشد و ادامه حیات ضروری هستند. مواد مغذی با ماهیت شیمیایی و نقش فیزیولوژیکی آن‌ها در بدن تعریف می شوند. آن‌ها را می توان با توجه به مقادیر مورد نیاز بدن در دو گروه تقسیم بندی کرد:

      درشت مغذی ها: پروتئین‌ها، کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و فیبرها که انرژی و آب را تامین می کنند.

      ریز مغذی‌ها: ویتامین‌ها و مواد معدنی که برای عملکرد صحیح بدن مورد نیاز هستند.

    • چربی ها در طیف وسیعی از گروه‌های غذایی یافت می‌شود:

      ·        غذاهای گیاهی مانند روغن‌ها و دانه‌ها

      ·        غذاهای حیوانی مانند لبنیات، ماهی‌های روغنی و فرآورده‌های گوشتی

      ·        محصولات پخته شده مانند نان‌های غنی و شیرینی

      ·        شکلات

    • پروتئین‌ها مولکول‌های بزرگ و پیچیده‌ای هستند که از اسیدهای آمینه تشکیل شده‌اند. پروتئین‌ها به رشد و تجدید سلول‌های بدن مانند ماهیچه‌ها و استخوان‌ها کمک می‌کنند. پروتئین‌ها در محصولات حیوانی مانند گوشت قرمز، گوشت سفید، محصولات لبنی، ماهی و تخم مرغ یافت می‌شوند. همچنین در برخی محصولات گیاهی، مانند غلات و حبوبات نیز وجود دارند.

    • آیا گلوتن برای بدن مضر است؟

      بیشتر مردم دلیلی برای اجتناب از غذاهای حاوی گلوتن ندارند. هیچ مدرک علمی‌ای وجود ندارد که رژیم غذایی بدون گلوتن تأثیر مثبتی بر افراد سالم داشته باشد. برعکس، غلات کامل که حاوی گلوتن هستند، منبع خوبی از فیبر، ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. غلات سبوس دار باعث کاهش قابل توجه خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی می‌شود و در طولانی مدت باعث تاثیرات مثبت در وزن افراد می گردد. با توجه به اینکه محصولات بدون گلوتن اغلب با غلات تصفیه شده ساخته می شوند، بنابراین مواد مغذی کمتری دارند و مصرف این محصولات بایستی تحت نظر یک پزشک یا متخصص تغذیه باشد. رژیم‌های بدون گلوتن در دراز مدت ممکن است باعث کمبود فیبر، آهن، نیاسین، تیامین، کلسیم، ویتامین B12، فسفر و روی در بدن گردد.

      با این حال، برای بخش کوچکی از جمعیت، یعنی افرادی که دچار اختلالات مرتبط با گلوتن هستند، پیروی از یک رژیم غذایی بدون گلوتن توصیه می‌شود. این مورد برای افراد مبتلا به بیماری سلیاک که یک بیماری خود ایمنی ژنتیکی است که در آن روده کوچک با مصرف گلوتن ملتهب میشود، ضروری است.  بین 0.5 تا 1 درصد از جمعیت جهان غرب به این بیماری مبتلا هستند.

      علاوه بر مبتلایان به سلیاک و افرادی که از آلرژی گندم رنج می برند، اخیراً نشان داده شده است که بخش کوچک دیگری از جمعیت ممکن است پس از مصرف محصولات مبتنی بر گندم مشکلاتی را تجربه کنند. چنین افرادی مبتلا به بیماری سلیاک یا آلرژی به گندم تشخیص داده نمی شوند. محققان این بیماری تازه پدید آمده را "حساسیت به گلوتن غیر سلیاک" می نامند و تخمین می زنند که حدود 5٪ تا 10٪ از جمعیت جهان از آن رنج می برند. با این حال، اطلاعات کمی در مورد این بیماری وجود دارد. بسیاری از جنبه ها مانند علل دقیق که آیا واقعا گلوتن در ایجاد این بیمای تاثیر گذار است یا خیر و همچنین مکانیسم اثر گلوتن فعلا ناشناخته است.

    • چربی به خودی خود برای بدن مضر نیست. در واقع، چربی یک ماده مغذی با عملکردهای مهم در بدن است. به عنوان مثال چربی‌ها حاوی اسیدهای چرب ضروری و حامل ویتامین‌های محلول در چربی A، D، E و K می باشند. چیزی که برای سلامتی ما مضر است، خوردن بیش از حد برخی از انواع چربی‌ها و عدم مصرف برخی از انواع دیگر است. بیشتر دستورالعمل‌های اروپایی نشان می‌دهد که مصرف کلی چربی نباید بیش از 30-35٪ از کل کالری را تشکیل دهد. چربی‌های اشباع باید حداکثر تا 10 درصد کاری دریافتی روزانه هر فرد باشند. این بدان معناست که 20 تا 25 درصد باقیمانده کالری دریافتی چربی باید از چربی‌های تک و چند غیراشباع باشد. چربی‌های تک غیر اشباع در انواع غذاها یافت می‌شود. زیتون و بادام زمینی به ویژه سرشار از چربی‌های تک غیراشباع هستند.

      روغن‌های اشباع نشده در ماهی‌های روغنی مانند سالمون، شاه ماهی و غیره نیز یافت می‌شوند. برخی غذاهای گیاهی مانند سویا یا آجیل و دانه‌ها مانند، گردو، تخم آفتابگردان و دانه چیا نیز چربی حاوی روغن‌های غیر اشباع می باشد.

      حذف چربی از رژیم غذایی کار درستی نیست. با در نظر گرفتن انواع مختلف چربی در غذاهایی که می خورید، می‌توانید تعادل سالمی از چربی‌ها را انتخاب کنید.

    • روغن‌ها یا چربی‌های غیراشباع نوعی چربی هستند که عموماً در دمای اتاق مایع هستند، زیرا سرشار از اسیدهای چرب غیر اشباع می باشند.

      اسیدهای چرب غیراشباع به دو دسته اسیدهای چرب تک غیر اشباع و اسیدهای چرب چند غیر اشباع تقسیم می‌شوند. اسیدهای چرب غیراشباع در انواع غذاها به ویژه در روغن‌هایی مانند روغن زیتون و روغن بادام زمینی به وفور یافت می‌شوند.

      چربی‌های غیراشباع چندگانه در ماهی‌های روغنی مانند سالمون، شاه ماهی و غیره یافت می شوند. همچنین در برخی روغن‌ها مانند سویا و کلزا نیز وجود دارند. برخی از آجیل‌ها و دانه‌ها، از جمله گردو، تخم آفتابگردان و دانه چیا نیز حاوی اسید چرب‌های چند غیر اشباع می‌باشد.

      مصرف اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه مانند امگا 3 و امگا 6، کلسترول "بد" را افزایش نمی‌دهند و در واقع به حفظ کلسترول "خوب" کمک می کنند. به این اسیدهای چرب امگا، اسیدهای چرب ضروری می‌گویند. بدن نمی‌تواند آن‌ها را به خودی خود تولید کند، بنابراین تامین آن‌ها در غذا ضروری است.

    • اسیدهای چرب اجزای اصلی چربی‌ها هستند که تا حد زیادی خواص تغذیه‌ای و تکنولوژیکی چربی‌ها را تعیین می کنند. از نظر فنی، چربی‌هایی که در دمای اتاق مایع هستند «روغن» نامیده می‌شوند. چربی‌های مایع مانند روغن زیتون سرشار از اسیدهای چرب غیراشباع هستند. چربی‌هایی که در دمای اتاق جامد هستند «چربی» نامیده می‌شوند. که دارای اسیدهای چرب اشباع هستند. به دلایل عملی، معمولا، اصطلاح «چربی» هم برای چربی‌های مایع (روغن) و هم برای چربی‌های جامد (چربی‌ها) استفاده می‌شود.

    • غلات کامل به یک دانه کامل غلات اشاره دارد که از سه جزء تشکیل شده است:

      سبوس: لایه بیرونی و غنی از فیبر (12-17٪)

      جوانه: قسمت حاوی مواد مغذی و چربی (تقریباً 3%)

      آندوسپرم: بخش نشاسته ای (80-85%).

      برای اینکه یک محصول غذایی به عنوان "غلات کامل" تعریف شود، باید همان نسبت های نسبی اجزای خود (سبوس، جوانه و آندوسپرم) را که در غلات دست نخورده وجود دارد، حفظ کند.

    • بیشتر مردم دلیلی برای اجتناب از غذاهای حاوی گلوتن ندارند. هیچ مدرک علمی‌ای وجود ندارد که رژیم غذایی بدون گلوتن تأثیر مثبتی بر افراد سالم داشته باشد. برعکس، غلات کامل که حاوی گلوتن هستند، منبع خوبی از فیبر، ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. غلات سبوس دار باعث کاهش قابل توجه خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی می‌شود و در طولانی مدت باعث تاثیرات مثبت در وزن افراد می‌گردد. با توجه به اینکه محصولات بدون گلوتن اغلب با غلات تصفیه شده ساخته می‌شوند، بنابراین مواد مغذی کمتری دارند و مصرف این محصولات بایستی تحت نظر یک پزشک یا متخصص تغذیه باشد. رژیم‌های بدون گلوتن در دراز مدت ممکن است باعث کمبود فیبر، آهن، نیاسین، تیامین، کلسیم، ویتامین B12، فسفر و روی در بدن گردد.

      با این حال، برای بخش کوچکی از جمعیت، یعنی افرادی که دچار اختلالات مرتبط با گلوتن هستند، پیروی از یک رژیم غذایی بدون گلوتن توصیه می‌شود. این مورد برای افراد مبتلا به بیماری سلیاک که یک بیماری خود ایمنی ژنتیکی است که در آن روده کوچک با مصرف گلوتن ملتهب می‌شود، ضروری است.  بین 0.5 تا 1 درصد از جمعیت جهان غرب به این بیماری مبتلا هستند.

      علاوه بر مبتلایان به سلیاک و افرادی که از آلرژی گندم رنج می برند، اخیراً نشان داده شده است که بخش کوچک دیگری از جمعیت ممکن است پس از مصرف محصولات مبتنی بر گندم مشکلاتی را تجربه کنند. چنین افرادی مبتلا به بیماری سلیاک یا آلرژی به گندم تشخیص داده نمی شوند. محققان این بیماری تازه پدید آمده را "حساسیت به گلوتن غیر سلیاک" می نامند و تخمین می زنند که حدود 5٪ تا 10٪ از جمعیت جهان از آن رنج می برند. با این حال، اطلاعات کمی در مورد این بیماری وجود دارد. بسیاری از جنبه ها مانند علل دقیق که آیا واقعا گلوتن در ایجاد این بیمای تاثیر گذار است یا خیر و همچنین مکانیسم اثر گلوتن فعلا ناشناخته است.

    • کربوهیدرات‌ها در کنار چربی‌ها و پروتئین‌ها، یکی از سه درشت مغذی‌هایی است که باید در رژیم غذایی وجود داشته باشد. کربوهیدرات‌ها مهم‌ترین منبع انرژی بدن هستند. کربوهیدرات‌ها برای یک رژیم غذایی متنوع و متعادل حیاتی می‌باشند.

      از کربوهیدرات‌های قابل هضم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

      قندها که به آن‌ها کربوهیدرات‌های ساده نیز می‌گویند زیرا فقط از یک یا دو واحد قند تشکیل شده‌اند؛ مانند گلوکز، فروکتوز (قند میوه)، ساکارز (شکر) و لاکتوز (قند شیر).

      نشاسته‌ها که اغلب کربوهیدرات‌های پیچیده نامیده می‌شوند، زیرا از واحدهای گلوکز زیادی تشکیل شده‌اند که به هم مرتبط هستند. نشاسته عمدتا در گروه غذایی غلات مانند نان، ماکارونی و برنج و سیب زمینی یافت می‌شود.

      کربوهیدرات‌های غیر قابل هضم فیبر نامیده می‌شود.

      توجه: در ایالات متحده، اصطلاح کربوهیدرات ها معمولاً به کربوهیدرات های قابل هضم و غیرقابل هضم (فیبرها) اشاره دارد در حالی که در اروپا این اصطلاح فقط به کربوهیدرات های قابل هضم اشاره دارد.

    • یک رژیم غذایی متعادل با بالانس کردن رژیم غذایی در جهت تامین انرژی و تامین مواد مغذی مورد نیاز بدن جهت عملکرد صحیح به دست می‌آید.

      بسیاری از کشورها راهنماها یا ابزارهای غذایی خود را برای کمک به مصرف کنندگان در ایجاد یک رژیم غذایی متعادل توسعه داده‌اند. همه آن‌ها موافقند که یک رژیم غذایی متعادل باید شامل موارد زیر باشد:

      ·        میوه و سبزیجات

      ·        غذاهای نشاسته‌ای (نان، غلات و سیب زمینی) با تمرکز بر غلات کامل

      ·        غذاهای غنی از پروتئین (گوشت، ماهی، تخم مرغ، آجیل و دانه ها)

      ·        محصولات لبنی

      ·        چربی ها: کره، روغن، مارگارین

      ·        آب و نوشیدنی‌های شیرین نشده مانند چای، قهوه و عرقیات.

      همچنین مهم است که به خاطر داشته باشید که یک رژیم غذایی متعادل باید با فعالیت بدنی منظم همراه باشد.

    • هنگام انتخاب مواد غذایی از گروه غذایی نشاسته‌ای، می‌توانید غلات تصفیه شده مانند نان سفید، برنج و ماکارونی را با انواع غلات سبوس دار مانند نان سبوس دار، برنج قهوه‌ای و ماکارونی گندم کامل جایگزین کنید. گندم، جو، چاودار و برنج معمولاً به شکل غلات کامل در دسترس هستند. ترجیحاً به جای افزودن محصولات غلات کامل به رژیم غذایی فعلی خود، محصولات غلات تصفیه شده را با غلات کامل جایگزین کنید.