در اکثر کشورها، ادعاهای بهداشتی و تغذیه‌ای که برای ارائه یا تبلیغ غذا به مصرف کنندگان انجام می شود، به شدت تحت نظارت است.

به عنوان مثال، در اروپا ادعایی مبنی بر اینکه یک غذا منبع فیبر است (یا هر ادعایی که احتمالاً معنای مشابهی برای مصرف کننده دارد) تنها در صورتی ممکن است که محصول حاوی حداقل 3 گرم فیبر در هر 100 گرم نان باشد، یا در حداقل 1.5 گرم فیبر در هر 100 کیلو کالری داشته باشد. ادعایی مبنی بر اینکه یک نان فیبر بالایی است (یا هر ادعایی که احتمالاً معنای مشابهی برای مصرف کننده دارد) تنها در صورتی ممکن است که محصول حاوی حداقل 6 گرم فیبر در هر 100 گرم نان یا حداقل 3 گرم فیبر در هر 100 کیلو کالری باشد.

توجه به این نکته مهم است که همه نان‌ها به دریافت فیبر روزانه کمک می کنند. به طور کلی، از آنجایی که در هر 100 گرم نان بیش از 3 گرم فیبر دارند، نان‌های قهوه‌ای و نان‌های چند غله را می‌توان منبع فیبر نامید. نان های کامل (سبوسدار) غنی از فیبر هستند، زیرا در هر 100 گرم نان بیش از 6 گرم فیبر دارند.