اصطلاح "فیبر" شامل انواع کربوهیدرات‌های پیچیده می‌شود که نه در روده کوچک هضم می‌شوند و نه جذب می‌شوند.

فیبرها به دو دسته فیبرهای محلول و غیر محلول تقسیم می‌شوند. فیبرهای محلول قابل تخمیر هستند و آب را جذب می‌کنند و باعث ایجاد احساس سیری در فرد می‌شوند. برخی از فیبرهای محلول مانند بتا گلوکان که در جو یافت می‌شود می تواند سطح قند خون را بهبود بخشد و کلسترول خون را کاهش دهد. فیبرهای نامحلول مانند سبوس گندم آب را جذب نمی‌کنند. آن‌ها به بهبود عملکرد روده کمک می‌کنند.

به طور کلی بر اساس سازمان بهداشت جهانی، یک بزرگسال باید حداقل 25-30 گرم فیبر در روز مصرف کند.

مطالعات نشان می‌دهد که مصرف سخاوتمندانه فیبرهای غذایی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت، چاقی و برخی اختلالات گوارشی را کاهش می‌دهد.